Το τριήμερο της ανέχειας

Εγώ θα το γράψω κι εσείς πείτε ό,τι θέλετε. Οταν Παρασκευή απόγευμα κάνεις δυο ώρες για να φθάσεις από τα διόδια της Ελευσίνας μέχρι την Κόρινθο ή όταν Κυριακή πρωί η Αττική οδός είναι γεμάτη, από τη στροφή προς το Ποτάμι μέχρι τη Ραφήνα, κάτι γίνεται εδώ. Θα μου πείτε ότι τριήμερο ήταν, βγήκε ο κόσμος να ξεσκάσει. Κι όσοι έμειναν στην Αθήνα πήγαν Κυριακή για μπάνιο. Και, τέλος πάντων, ο Ελληνας έχει σαλτάρει από την κλεισούρα του κορονοϊού και από τη δεκαπεντάχρονη οικονομική κρίση, οπότε μόλις βρει ευκαιρία ανοίγει την εξώπορτα του σπιτιού κι όπου φύγει-φύγει. Δικαιολογημένα.

Ναι, μάλιστα. Και με τι οικονομικά προσόντα ξεσπά σε αυτό το «δικαιολογημένο φύγει-φύγει»; Διότι από διάθεση, ομολογουμένως είχαμε πάντα περίσσευμα ως λαός. Αλλά από money, από μπικικίνι; Πώς γεμίζει τα ρεζερβουάρ, ωρε παλικαρόπουλα; Δεν μιλώ για κάτι τζιπάρες που μόλις δουν βενζινάδικο στρίβουν μόνες τους και μπαίνουν μέσα, χιλιάδες είναι πια κι αυτές στους δρόμους μας, αλλά άσ’ το. Μιλώ για το μέσο αμαξάκι που κι αυτό το άτιμο ρουφάει την πανάκριβη βενζίνη σαν αλκοολικό.

Advertisement

Θα μου πείτε, υπερβολικός είσαι, θα μας κατατάξεις τώρα στους πλούσιους επειδή κάναμε μια βόλτα με το αμάξι μας; Οχι βρε αδερφέ, απλώς αναρωτιέμαι πόσο κάνει ένα τριήμερο στο Ναύπλιο με τις τιμές που βλέπω. Και πώς διάολο, με αυτή τη φτώχεια, δεν βρίσκεις όχι κρεβάτι ξενοδοχείου ή Airbnb να γείρεις, αλλά ούτε καρέκλα καφενείου να κάτσεις να ξαποστάσεις. Ετσι που βλέπω τα πράγματα, μέχρι και τα παγωτατζίδικα θα απαιτούν κράτηση με προκαταβολή για να πάρεις ένα χωνάκι βανίλια στο χέρι.

Καλά, δεν θέλω να σου πω για εισιτήρια, εξ ου και περιορίζομαι εις τας εγγύς της Αττικής περιοχάς, οδικώς συνδεδεμένας μετά της πρωτευούσης. Τριμελής οικογένεια μετά μικρού αυτοκινήτου, πήγαινε-έλα Νάξο, 700-τόσα ευρώ. Χα! Επτακόσια μόνο εισιτήρια για ένα τριήμερο. Κι όμως, ψάξατε μήπως εισιτήριο για να εκδράμετε του Αγίου Πνεύματος; Αμ, δεν υπήρχαν, bro. Η δε πλάκα είναι πως ούτε από Αθήνα προς κοντινούς προορισμούς υπήρχαν εισιτήρια και δωμάτια, αλλά ούτε και μέσα στην Αθήνα εύρισκες δωμάτιο σε ξενοδοχείο το τριήμερο. Τουρίστες; Ναι, πολλοί ξένοι τουρίστες, μα και άλλοι τόσοι Ελληνες. Ολη η μεσαία φτωχολογιά της επαρχίας ήρθε για τριήμερο στην πρωτεύουσα. Αμ, τι νομίσατε, η φτώχεια είναι μόνο προνόμιο των Αθηναίων; Εχουν μπόλικη και οι επαρχιώτες μας.

Θα καλοπεράσουμε το καλοκαίρι, έτσι που βλέπω τα πράγματα. Θα ξεκινούν οι τιμές των δωματίων από 250 ευρώ τη βραδιά κι όποιος γουστάρει. Και το γεύμα σε εστιατόριο από 50-60 το άτομο και όποιος αντέξει. Καλά, δεν μιλώ για Μυκόνους, Σαντορίνες, Σπέτσες και Αντιπάρους, που οι αστακο-γαριδο-αχινομακαρονάδες καταναλώνονται σαν τον ηλιόσπορο στα παλιά θερινά, μιλώ για κωλομάγαζα με κατεψυγμένη γόπα και ετοιματζίδικη ρώσικη δήθεν σαλάτα. Και να μου το θυμάστε, και τα δωμάτια και τα τραπέζια γεμάτα θα είναι, από Ελληνάρες που θα φωνάζουν ότι δεν αντέχουν πια άλλη φτώχεια, ανέχεια και έλλειψη αξιοπρέπειας.