Τζιχάντ και εγχώρια τρομοκρατία

Ο πρόεδρος Μακρόν απέδωσε φόρο τιμής στον Αρνό Μπελτράμ καλώντας τους Γάλλους σε εγρήγορση και ενίσχυση της πολιτειακής πίστης απέναντι στον ισλαμισμό. Πρόκειται για τον αστυνομικό που έχασε τη ζωή του την περασμένη Παρασκευή προσφέροντας τον εαυτό του για όμηρο στη θέση μιας γυναίκας. Ο Μακρόν, χρίζοντας τον νεκρό ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, αναφέρθηκε στον ήρωα της αντίστασης Ζαν Μουλέν, στον Ντε Γκωλ, στους ανώνυμους ήρωες του Βερντέν και χαρακτήρισε τον ισλαμισμό ύπουλη απειλή. Οσοι γνώριζαν τον Μπελτράμ ξέρουν πως ήταν βαθιά θρησκευόμενος καθολικός και μασόνος. Η φρίκη της κοινής γνώμης μετά τη δολοφονική επίθεση στο σούπερ μάρκετ της Οντ είναι τόση, που ακόμη και η Γαλλία βάζει στο ράφι τα θέσφατα της πολιτικής ορθότητας.

Την επομένη της δολοφονίας, κάποιος πολιτευτής του κόμματος του Μελανσόν «Η ανυπότακτη Γαλλία» ανέβασε ένα tweet στο οποίο υμνούσε τους δολοφόνους τζιχαντιστές. Συνελήφθη και ο Μελανσόν τον διέγραψε από το κόμμα. Και κάπως έτσι έρχομαι στα δικά μας. Ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις σε αντίστοιχη περίπτωση; Το πιθανότερο είναι ότι θα ξεκινούσε ένας γόνιμος και δημιουργικός διάλογος για το αν οι τζιχαντιστές έφτασαν εκεί που έφτασαν διότι αισθάνθηκαν κοινωνικά αποκλεισμένοι, ότι δεν είναι τυχαίο που χτύπησαν σούπερ μάρκετ, σύμβολο της καταναλωτικής κοινωνίας, ενδεχομένως δε να ξεκινούσε και ΕΔΕ για το αν ο νεκρός αστυνομικός έκανε χρήση του όπλου του. Υπερβολές; Ουδόλως. Η τζιχάντ μπορεί να μη μας κάνει την τιμή να ασχολείται μαζί μας, έως σήμερα τουλάχιστον, έχουμε όμως δόξα τω Θεώ εγχώρια τρομοκρατία με μπόλικα θύματα. Τα οποία η επίσημη πολιτεία ουδέποτε ετίμησε. Και τα οποία έχουν δεχθεί προσβολές από ομοϊδεάτες του πολιτευτή εκείνου του Μελανσόν χωρίς κανείς να αντιδράσει.

Πολλοί δολοφόνοι τρομοκράτες έχουν συλληφθεί, άλλοι τόσοι δεν έχουν συλληφθεί, όμως το πνεύμα τους κυκλοφορεί ελεύθερο ανάμεσά μας. Βουλευτές συνομιλούν μαζί τους «πολιτικά», ο Κουφοντίνας σε ανοικτή ακρόαση επικοινωνεί με πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και οπαδοί του τον επευφημούν όταν παίρνει άδεια. Η ελληνική πολιτεία δεν έχει αναγνωρίσει στους τρομοκράτες τον ύπουλο αντίπαλο. Και ως εκ τούτου λίγοι αντιλαμβάνονται ότι ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία δεν αφορά μόνον την αστυνομία. Είναι και ιδεολογικός. Και ακόμη λιγότεροι ότι και η τζιχάντ που εκτρέφεται στους κόλπους του ευρωπαϊκού Ισλάμ αφορά την Ελλάδα, η οποία μπορεί να μην εμπλέκεται στην Συρία, ανήκει όμως σε έναν πολιτισμό που η τζιχάντ θεωρεί εχθρό της.

Ας σημειωθεί, τέλος, ότι ο Μακρόν εξελέγη πρόεδρος, εκτός των άλλων, ως υπερασπιστής της πολιτικής ορθότητας.