Βία, πολλή βία

Η έκφραση «δεν πάει άλλο» διαψεύδεται από τα γεγονότα που αποδεικνύουν πως «πάει κι άλλο». Πως ο κατήφορος δεν έχει τέρμα και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Η ελεύθερη πτώση έχει μια κατάληξη. Τη βίαιη πρόσκρουση στο έδαφος και τέλος. Δεν υπάρχει αβεβαιότητα. Η αέναη πτώση, αυτή η διαρκής πορεία προς τα κάτω, είναι ένας αργός και βασανιστικός θάνατος, καθώς η κατάληξη είναι μεν προδιαγεγραμμένη, αλλά άγνωστο πότε θα συμβεί.

Εδώ και πολλά χρόνια, σχεδόν μαζί με τη Μεταπολίτευση, η πολιτική βία έγινε στοιχείο της καθημερινότητάς μας. Ομως η δολοφονική δράση της «17 Νοέμβρη» δεν είχε τη μορφή της κοινωνικοποιημένης βίας. Οπως αποδείχθηκε ήταν μια κλειστή ομάδα δολοφόνων, με αριστερό ιδεολογικό πρόσημο. Εισήγαγαν τη δολοφονία ως μέσο επίλυσης πολιτικών διαφορών. Και το να σηκώσεις το 45άρι και να πυροβολήσεις κάποιον εν ψυχρώ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί πολύ μίσος για τον άνθρωπο, που εξουδετερώνει τις όποιες αναστολές έχει ένα κοινωνικό όν.

Πιο εύκολα είναι τα πράγματα για τους τραμπούκους, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Γιατί σε τελική ανάλυση όλοι όσοι δέρνουν αυτόν που θεωρούν αντίπαλό τους έχουν κοινή ιδεολογία. Δεν μπορούν να συζητήσουν, δεν ανέχονται να υπάρχει άλλη άποψη, άλλο χρώμα, ούτε καν άλλη απόχρωση.

Είναι ο κοινός τόπος των δύο άκρων και εκεί όπου συναντιέται ο πολιτικός χουλιγκανισμός με τον οπαδικό. Αποδεικνύεται πως τις ποδοσφαιρικές θύρες και τις κάθε λογής ιδεολογικοποιημένες συλλογικότητες τις συνδέει ένα νήμα, που όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο ορατό. Συνεπώς η αντίληψη «να μετατρέψουμε τα συνθήματα των γηπέδων σε πολιτικά συνθήματα» (Αλ. Τσίπρας) είναι ανησυχητική. Τα γηπεδικά συνθήματα είναι επιθετικά, καθώς όλα προτρέπουν στον αφανισμό των αντιπάλων.

Δυστυχώς, η έκταση που έχουν πάρει τα φαινόμενα της πολιτικής βίας στέλνει το μήνυμα πως αυτή ενσωματώθηκε πλέον στη ζωή μας. Κανονικοποιήθηκε. Εγινε ένα αποδεκτό μέσο του πολιτικού αγώνα. Γιατί και οι δημόσιες, ονομαστικές προγραφές αντιφρονούντων είναι μια μορφή πολιτικής βίας.

Δεν είναι μόνον ο ξυλοδαρμός τους πολιτική βία, αλλά και οι χαμερπείς προτροπές και απειλές σε βάρος τους, ώστε να φοβηθούν και να αυτολογοκριθούν. Να αδρανοποιηθούν. Οσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες.