Βρίσκοντας τον δρόμο της προσφυγιάς

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης διοργάνωσε διαγωνισμό με θέμα «Βρίσκοντας τον Τρόπο», για τη ζωή των μεταναστών και προσφύγων σε ένα ξένο, άγνωστο περιβάλλον. Από τις απελπισμένες οικογένειες στην Ειδομένη που προσπαθούν να φτάσουν στα Σκόπια μέχρι τους μουσουλμάνους Ροχίνγκια που ψάχνουν καταφύγιο στο Μπανγκλαντές για να γλιτώσουν από τη βία του στρατού στη Μιανμάρ και από ψαράδες στην Ινδία μέχρι τα κορίτσια που εργάζονται στις καλλιέργειες φράουλας της Τουρκίας, οι βραβευμένες εικόνες αιχμαλωτίζουν την σκληρή πραγματικότητα της προσφυγιάς

Πρώτη θέση. «Μητέρα». Μητέρα και παιδί Ροχίνγκια σε στρατόπεδο προσφύγων στο Κοξ Μπαζάρ του Μπαγκλαντές. Περισσότεροι από 750.000 Ροχίνγκια έχουν περάσει τα σύνορα του Μπαγκλαντές προκειμένου να ξεφύγουν από τη βία του στρατού της Μιανμάρ κατά της μουσουλμανικής μειονότητας

Δεύτερη θέση. «Θερμοκήπια Φράουλας». Μια νεαρή γυναίκα ξεκινάει τη δουλειά της σε θερμοκήπια με καλλιέργειες φράουλας, κοντά στην πόλη Ναζίλι στην Τουρκία

Τρίτη θέση. «Ταξίδι προς μία νέα μοίρα». Ψαράδες επιστρέφουν σπίτι έχοντας περάσει τη νύχτα δουλεύοντας στον Κόλπο της Βεγγάλης, στην Ινδία. Τα αλιεύματα και οι ψαραγορές έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω της κλιματικής αλλαγής

«Το Πρόσωπο της Ελευθερίας». Το κοριτσάκι ξεπροβάλλει ανάμεσα από τους μεγαλύτερους της, σε μία εικόνα που συμβολίζει την ικανότητα να κοιτάς πέρα από τα θρησκευτικά εμπόδια που υπάρχουν στην κοινωνία

«Εσωτερικοί μετανάστες», στιβαγμένοι σε ένα πλοίο, διασχίζουν τον ποταμό Dhaleshwari στη Ντάκα του Μπαγκλαντές, πηγαίνοντας από την πρωτεύουσα στα σπίτια τους για να γιορτάσουν το μουσουλμανικό Εΐντ μαζί με τις οικογένειες τους

Πρόσφυγες και μετανάστες από τον αυτοσχέδιο καταυλισμό στην Ειδομένη διασχίζουν ένα παγωμένο ποτάμι σε μία προσπάθεια να περάσουν τα κλειστά σύνορα προς την ΠΓΔΜ

Πρόσφυγες Ροχίνγκια περιμένουν στην ουρά για το φαγητό που μοιράζει ο στρατός. «Η έκφραση της κοπέλας μου τράβηξε την προσοχή καθώς δείχνει την αβεβαιότητα που βιώνει» λέει ο φωτογράφος

Ο 65χρονος Ροχίνγκια Αχμέντ κουβαλάει στην πλάτη του την μητέρα του Φατίμα 95 ετών προς το Μπανγκλαντές, αφού έχουν εγκαταλείψει τη Μιανμάρ. «Πολλοί από αυτούς που διαφεύγουν είναι αγρότες που είχαν μία απλή ζωή και ήθελαν να ζήσουν ειρηνικά με τους δικούς τους όρους, με σεβασμό, αξιοπρέπεια και με τη δική τους ταυτότητα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει και να ακολουθεί τα πιστεύω του και τη θρησκεία του» λέει ο φωτογράφος

«Χωρίς Ελπίδα». Ηλικιωμένοι προσκυνητές ταξίδεψαν χιλιόμετρα για να λάβουν θρησκευτική ευλογία, κατά τη διάρκεια της ινδουϊστικής γιορτής Μακάρ Σανκραντί που λαμβάνει χώρα κάθε Ιανουάριο. Οι προσκυνητές βουτάνε στον Γάγγη στο νησί Σαγκά, στη Δυτική Βεγγάλη της Ινδίας

H Αντελα Νιστόρα διηγείται την ιστορία πίσω από την παραπάνω εικόνα. «Εκείνη την ημέρα στο νησί Σάο Μιγκέλ (Αζόρες, Πορτογαλία) πάτησα πάνω στο πιο απίστευτα μαλακό στρώμα από βρύα που είχα αισθανθεί ποτέ κάτω από τα πόδια μου. Μέχρι το 2016, που τραβήχτηκε η φωτογραφία, ήμουν 31 ετών και είχα μετακομίσει περισσότερες από 30 φορές σε πέντε διαφορετικές χώρες. Λένε ότι το σπίτι είναι όπου βρίσκεται η καρδιά σου. Η καρδιά μου χωρίζεται σε κομμάτια σε όλο τον κόσμο, αλλά ένα μεγάλο μέρος της θα είναι πάντοτε στα σύνορα των Αζορών»