«Υπό διωγμό» οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή

Τα φοβερά διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή περιγράφει στο τεύχος των ημερών του Πάσχα το αμερικανικό περιοδικό ΤΙΜΕ. Κατά την τελευταία απογραφή πληθυσμών την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ένας στους τέσσερις κατοίκους της Μέσης Ανατολής ήταν χριστιανός. Σήμερα οι χριστιανοί αντιπροσωπεύουν ποσοστό μικρότερο του 5%, ενώ υφίστανται έντονες πιέσεις σε χώρες όπως η Συρία ή η Αίγυπτος.

Συχνά οι χριστιανοί συμμαχούν με αυταρχικά καθεστώτα προκειμένου να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους απέναντι στα ισλαμικά κινήματα. «Οταν η επανάσταση του Ιανουαρίου του 2011 απέκτησε δυναμική, οι χριστιανοί της Αιγύπτου είχαν κάθε λόγο να δυσανασχετούν», έγραψε το αμερικανικό περιοδικό: «Επί Μουμπάρακ, η κοπτική ηγεσία δεχόταν προστασία από τον Μουμπάρακ με αντάλλαγμα ψήφους και πολιτική στήριξη. Οταν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές ξεκίνησαν να μαζεύονται στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου για να ζητήσουν την έξωση του Μουμπάρακ, ο προκαθήμενος της Κοπτικής Εκκλησίας, Πάπας Σενούδας ΙΙΙ, διέταξε τους χριστιανούς να καθίσουν στα σπίτια τους. Ο πατέρας Μπασίτ ήταν ένας από αυτούς που αψήφησαν την εντολή. Τώρα θεωρεί ότι έκανε λάθος. “Ο Σενούδας με προειδοποίησε ότι η επανάσταση θα είναι ισλαμική, όχι αιγυπτιακή, και ότι θα μας καταστρέψει. Είχε δίκιο”, είπε ο πατέρας Μπασίτ».

Μετά την επανάσταση και την άνοδο στην εξουσία του ισλαμιστή προέδρου Μόρσι, οι κόπτες της Αιγύπτου προσεύχονταν για την ανατροπή του.

Θρησκευτική βία

«Για τα 8 εκατομμύρια χριστιανούς της Αιγύπτου, το πραξικόπημα του στρατηγού Αλ Σίσι ήταν ένα θαύμα. Κάποιοι τον καλωσόρισαν ως Μεσσία. Αλλά ο δημόσιος εορτασμός του πραξικοπήματος έκανε άλλους χριστιανούς να φοβούνται ότι θα υπήρχε τίμημα», συνεχίζει το περιοδικό «Δεν χρειάστηκε πολύ. Μέσα σε λίγες ημέρες, η οργή των ισλαμιστών για το πραξικόπημα ξέσπασε στους χριστιανούς, οδηγώντας σε μία από τις χειρότερες εκδηλώσεις θρησκευτικής βίας που έχει γνωρίσει η χώρα. Δεκάδες εκκλησίες δέχθηκαν επιθέσεις και χριστιανικά ορφανοτροφεία και επιχειρήσεις λεηλατήθηκαν».

Παρά την αυταρχική διακυβέρνηση του Αλ Σίσι, ο οποίος έχει καταπνίξει σχεδόν κάθε μορφή διαφωνίας, επιφανείς χριστιανοί τον στηρίζουν με ενθουσιασμό. «Αν ο Σίσι δεν είχε σώσει την Αίγυπτο, θα είχαν φύγει όλοι οι χριστιανοί», είπε ο χριστιανός Ναγκίμπ Σαουίρις, ένας από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες της χώρας. Σύμφωνα με τον Σαουίρις, η κυριαρχία της πλειονότητας θέτει σε κίνδυνο τις μειονότητες και είναι καλύτερα να υποστηρίζει κανείς έναν κοσμικό πραξικοπηματία παρά να διακινδυνεύσει την εξαφάνισή του από δημοκρατικά εκλεγμένους ισλαμιστές.

«Οι χριστιανοί στην περιοχή υποχρεώνονται να κάνουν συμφωνίες με τον διάβολο, υποστηρίζοντας αυταρχικά καθεστώτα, φοβούμενοι την εναλλακτική. Αλλά το τίμημα είναι ότι μπορεί να ενισχυθούν οι θρησκευτικές εντάσεις και να αυξηθεί η έχθρα», υποστήριξε μιλώντας στο περιοδικό ο αναλυτής Μίχαελ Ουαχίντ Χάνα. Αυτό καθιστά τους χριστιανούς ακόμη πιο ευάλωτους και άρα ακόμη πιο ένθερμους υποστηρικτές αυταρχικών ηγετών που απεχθάνονται τον εκδημοκρατισμό. Αλλά, όπως έδειξε η Αραβική Ανοιξη, ακόμη και οι πιο καλά εδραιωμένες δικτατορίες μπορεί να καταρρεύσουν σε διάστημα λίγων ημερών.

«Υποστηρίζοντας τυράννους μπορεί να αγοράσουν χρόνο, αλλά για να εγγυηθούν τη συνεχιζόμενη παρουσία τους στην περιοχή, πρέπει να διεκδικούν και τα δικαιώματα των άλλων, όχι μόνο τα δικά τους», υποστηρίζουν χριστιανοί σχολιαστές.

Στην εμπόλεμη Συρία, κάποιοι χριστιανοί διώκονται για την πίστη τους ενώ άλλοι έχουν μία επιλογή επιβίωσης που παραπέμπει σε προηγούμενους αιώνες. Στη σημερινή εμπόλεμη Ράκα, της Βόρειας Συρίας, η ισλαμική οργάνωση ΙSIS ζήτησε από τις 20 χριστιανικές οικογένειες που απέμειναν να πληρώσουν 650 δολάρια για προστασία.

Τουλάχιστον ένας στους τέσσερις χριστιανούς της Συρίας εγκατέλειψε τη χώρα μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου, ενώ στο Ιράκ, περίπου 1 εκατομμύριο χριστιανοί έφυγαν μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, το 2003, αφήνοντας πίσω περίπου 300.000 χριστιανούς. Αν οι τωρινές δημογραφικές τάσεις συνεχιστούν, από τα 12 εκατομμύρια χριστιανούς που κατοικούν σήμερα στη Μέση Ανατολή, το 2020 θα έχουν μείνει οι μισοί.