Αναμνήσεις. Το μπακάλικο του Ξερομπομπού…

Πριν λίγους μήνες, σε μία τηλεφωνική συζήτηση με τον παλιό καλό φίλο Μίμη Ανδρουλάκη, μετά την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου, διαπιστώσαμε τρία κοινά σημεία, που είχαμε στα μαθητικά μας χρόνια, για τα οποία δεν έτυχε να συζητήσουμε πριν. Για να μην σας λέμε ιστορίες, τα τρία αυτά σημεία ήταν: Και των δύο οι πατεράδες μας ήταν τσαγκάρηδες. Και οι δύο μάς έστελναν μικρούς να αγοράζουμε εφημερίδες με το κιλό για να υπάρχει χαρτί περιτυλίγματος για τα παπούτσια που επισκεύαζαν, αλλά και τα έτοιμα. Και, τέλος, και των δύο οι πατεράδες αγόρασαν ένα τρίκυκλο για τις μετακινήσεις τους στα άλλα χωριά που πήγαιναν για να πάρουν παραγγελίες ή να πουλήσουν τίποτα παντόφλες!  Φυσικά ο δικός μου στα Κύθηρα κι δικός του στην Κρήτη. Με την ευκαιρία αυτής της συζήτησης ήρθε στο μυαλό μου το μπακάλικο του Ξερομπομπού στο Λειβάδι. Τι μπακάλικο. Στα δικά μας μάτια κι ο Σκλαβενίτης σήμερα λιγότερη ποικιλία θα είχε!

Advertisement

Το μπακάλικο αυτό είχε ξεκινήσει από ένα δωμάτιο στα Σκουλιάνικα του πατέρα του, του Ξεροβασίλη, που μετακόμισε στο μεσοπόλεμο στο έρημο τότε Πάνω Λειβάδι. Το μαγαζί αυτό ήταν το στέκι μας κι ο καημένος ο κυρ Παναγιώτης, ο Ξερομπομπός, όπως τον ήξεραν όλοι, είχε μεγάλη υπομονή με μας τους πιτσιρικάδες. Μάς έβλεπε βέβαια και σαν πελάτες, αλλά τι ψιλά είχαμε με την ανέχεια όλων το 1960; Άντε καμία καραμέλα, κανένα μπισκότο και πολύ μας. Εκεί όμως που έκανε στραβά μάτια ήταν στη λαθρανάγνωση. Βλέπετε, το κατάστημα, εκτός από παντοπωλείο, οινοπωλείο, υαλοπωλείο και όλα τα εις -πωλείο είχε το κοινοτικό τηλέφωνο, το ταχυδρομείο και το πρακτορείο εφημερίδων για όλο το νησί. Πουλούσε και φυσίγγια, σκάγια, μπαρούτι, υφάσματα, κλωστές, κουβαρίστρες, τρόφιμα, κρασιά, όταν ήρθε το ηλεκτρικό και κατεψυγμένα και ό,τι άλλο βάλει ο νους του ανθρώπου και οι ανάγκες του κοσμάκη. Παράδεισος για μας που πολλά από όσα βλέπαμε τα λαχταρούσαμε απλά, αλλά ήταν απλησίαστα για τα οικονομικά μας δεδομένα και τα άπιαστα όνειρά μας. Όμως, εκείνο που ήταν πιο προσιτό, ήταν, όταν κάθε Σάββατο με έστελνε ο πατέρας μου να πάρω εφημερίδες με το κιλό, από τις επιστροφές που έκανε κάθε Πέμπτη ο κυρ Παναγιώτης. Για να μην έχουν έξοδα να επιστρέψουν τόσα κιλά, έκοβαν με μία καρφίτσα τον τίτλο με την ημερομηνία, τα έστελναν πίσω στο κεντρικό πρακτορείο και η διαφορά με αυτές που είχαν λάβει ήταν η πληρωμή με παρακράτηση ενός ασήμαντου ποσού για το κέρδος του τελικού πωλητή. Τι θησαυρός ήταν αυτός για μας που θέλαμε να μάθουμε τι γίνεται παραπέρα! (Το ραδιόφωνο μπήκε στη ζωή μας αρκετά μετά). Έτσι ζητούσαμε από τον κυρ Παναγιώτη να μας βάλει ανακατεμένες εφημερίδες και όχι όλο ίδιες, να έχουμε ποικιλία για ανάγνωση. Θησαυρός για μας ήταν η εβδομαδιαία ΕΜΠΡΟΣ, γιατί ήταν με πολλές σελίδες και ένα σωρό θέματα, άνευ αξίας τα περισσότερα, αλλά με μεγάλη γκάμα. Έτσι οι πολυσέλιδες εφημερίδες κι οι αθλητικές ήταν περιζήτητες. Οι τακτικοί αναγνώστες ήταν ελάχιστοι και σταθεροί, έτσι το πρακτορείο έστελνε περίπου όσες ζητιούνταν, όμως κι από τα χωριά έστελναν αρκετές πίσω, αφού κι εκεί οι σταθεροί πελάτες τους ήταν ελάχιστοι.

Όσο για όλα τα άλλα που είχε το κατάστημα, τα περισσότερα απλησίαστα σε μας, άλλα αδιάφορα και όλα σχεδόν για άλλες τσέπες εκτός από τις μαθητικές που, είχαν δεν είχαν, καμία δραχμή μέσα και λίγες τρύπιες δεκάρες. Αν θέλαμε να γυρίσουν εκείνα τα χρόνια; Ασφαλώς, αλλά μόνον για εκείνην την ηλικία. Μήπως όμως κι ο μύθος του Φάουστ έγινε ποτέ πραγματικότητα; Καλά γεράματα……

Εμμ. Π. Καλλίγερος

Με την ευκαιρία της δημοσίευσης μερικών αναμνήσεων από παλιότερες εποχές και είχαν αφετηρία παλαιότερες δημοσιεύσεις του Β. Χάρου, αλλά και το πρόσφατο βιβλίο του και   μεγάλη απήχηση στον κόσμο, καλούμε όποιον από τους αναγνώστες μας επιθυμεί να δημοσιεύσει ανάλογα κείμενα, μικρού μεγέθους, με φωτογραφική συνοδεία ει δυνατόν, να μας τα στείλουν και, αν χρειάζονται επεξεργασία θα την κάνουμε εδώ. (Παρακαλούμε, μόνον σε ηλεκτρονική επεξεργάσιμη μορφή) 

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας Κυθηραϊκά στο φύλλο Φεβρουαρίου 2025