Απάντηση στην ανοιχτή επιστολή του κ. Ν. Παπαδάκη προς το Μητροπολίτη Κυθήρων

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή-απάντηση σε αντίστοιχη ανοιχτή επιστολή του κ. Νικ. Παπαδάκη, θεολόγου, που αναρτήθηκε προ ημερών (βλ. ΕΔΩ). Με την επιστολή αυτή του κ. Αν. Πολυχρονιάδη κλείνουμε εδώ την ανταλλαγή απόψεων στο θέμα, καθώς αυτό λαμβάνει διαστάσεις πέραν της τρεχούσης επικαιρότητος και οδεύει προφανώς σε έντονη διαμάχη μεταξύ Θεολόγων, κάτι που λίγα προσφέρει στη σημερινή πραγματικότητα. Έτσι, από τούδε και στο εξής δεν πρόκειται να φιλοξενήσουμε άλλες επιστολές πάνω στο θέμα αυτό, ελπίζοντας ότι αντί των θεολογικών και θρησκολογικών ερίδων καλλίτερα θα είναι να πρυτανεύσουν η λογική και οι χαμηλοί τόνοι μέχρις ο χρόνος να επουλώσει τις πληγές που έχουν ανοίξει. Στο θέμα, πάντως, που έχει προκύψει εδώ και καιρό και στη συνέχεια που ίσως δοθεί θα κάνουμε μία μόνον εξαίρεση και θα αναρτήσουμε, όπως οφείλουμε, μόνον τις θέσεις του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων κκ Σεραφείμ εφ’  όσον βεβαίως εκείνος θελήσει να δώσει απαντήσεις επί των παραπάνω επιστολών, καθώς τούτο επιβάλλεται από την αρχή ισότητος των όπλων και της δεοντολογίας.

«Κ»

---

Απάντηση σε επιστολή για τον μητροπολίτη Κυθήρων

Από τον κ. Αν. Ομ. Πολυχρονιάδη

δρα. pd. Θεολογίας ΑΠΘ

 

Απαντώντας σε πρόσφατη ανοιχτή επιστολή του κ. Νικολάου Παπαδάκη, που απευθύνεται στον μητροπολίτη Κυθήρων, κ. Σεραφείμ και δημοσιεύθηκε στα «Κυθηραϊκά» (17/5/2021) θα θέλαμε να καταθέσουμε τα κάτωθι.

Καταρχάς, στο ζήτημα της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας, το οποίο συγκλονίζει και σκανδαλίζει σύνολη την Εκκλησία, δεν διαφώνησε μόνο ο άγιος Κυθήρων. Ξεχνά, φαίνεται, ο συντάκτης παλαίφατα και νεότερα Πατριαρχεία, αλλά και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όπως και ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος που αντιτίθενται στην εν λόγω ενέργεια. Όλοι αυτοί χαρακτηρίζονται, από εκείνον, ως ανυπάκουοι;

Τί σημαίνει, όμως, τελικά, «υπακοή» στην Εκκλησία; Ο συντάκτης μπερδεύει την υπακοή με την υποταγή. Στην Εκκλησία όμως δεν κάνουμε «τυφλή» υπακοή, αλλά υπακοή με διάκριση. Αν υπήρχε αδιάκριτη υπακοή τότε θα έπρεπε ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός να κριθεί ως ανυπάκουος!

Επίσης, εκτός από τα «φαρμακερά» βέλη που εκτοξεύει ο συντάκτης εναντίον του μητροπολίτη, ο λόγος του στρέφεται και εναντίον κληρικού της μητροπόλεως Κυθήρων, ο οποίος «μόλις 4 χρόνια με το ράσο», όπως λέγει, πιστεύει ότι είναι «Παπαφλέσσας και τιμητής των πάντων». Δηλαδή, ο κ. Παπαδάκης εναντιώνεται και στην ελευθερία της έκφρασης.

Ακολούθως, ομιλεί περί υπακοής στην Εκκλησία από τον άγιο Νεκτάριο. Τί σχέση όμως έχει η υπακοή με το ζήτημα της Ουκρανίας; Άλλο τι θα υποστώ σε προσωπικό επίπεδο, λόγω της κακίας των ανθρώπων και άλλο υπακούω στην αντικανονικότητα. Δεν υπάρχει καμία σχέση. Και εδώ ο συντάκτης μπερδεύει,επί σκοπώ, τα γεγονότα.

Επίσης, από πού έμαθε ο ίδιος την άποψη του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου «για τον Κυθήρων και τον Αιτωλίας», ότι γνώριζε πως «εκφράζουν ακραίες απόψεις ενίοτε, είχε όμως την πεποίθηση ότι εντός του σώματος της Ιεραρχίας θα λειτουργούσαν ως σύνολο και όχι ως μονάδες»;

Λίγο παρακάτω, ο κ. Παπαδάκης αποφαίνεται, πως «Είναι σίγουρο ότι η Σύνοδος δεν μπορεί να συνεχίσει να ανέχεται τα λιβελλογραφήματα του Αγίου Κυθήρων» και μάλιστα ακόμα εμφατικότερα τονίζει πως «Αρκετά» και ότι «Μας ‘‘έπρηξε’’ κατά το κοινώς λεγόμενον». Μάλιστα αμέσως μετά επισημαίνει «Ειδικά με την Ουκρανία και δίκιο να έχει, πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να υπακούσει στη Σύνοδο. Πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τον Πατριάρχη για τα όσα έχει κατά καιρούς γράψει και πει, να σκύψει να του φιλήσει τα πόδια».

Και αναρωτιέται καθείς για τον συντάκτη, αν είναι δυνατόν να λέγει ότι και δίκιο να έχει ο Κυθήρων πρέπει να υπακούσει στη Σύνοδο! Τι είναι η Σύνοδος διοικητικό συμβούλιο δημόσιου φορέα; Αλλά ακόμη και εκεί όταν συμμετέχει κάποιος και διαπιστώσει μια μη σύννομη ενέργεια, που κάποιοι συμφωνούν με τη διάπραξή της, επιβάλλεται η διαφοροποίησή του και εν συνεχεία η κατάθεση γραπτής αναφοράς από μέρους του.

Ακολούθως, ο κ. Παπαδάκης προτείνει συλλείτουργο στη Μυρτιδιώτισσα με εξομολόγηση του αγίου Κυθήρων ενώπιον του Πατριάρχη «χωρίς κανένα μεσάζοντα». «Ο Πατριάρχης, ο Κυθήρων και το Άγιον Πνεύμα», γράφει χαρακτηριστικά.

Αντί, λοιπόν, να αιτείται τη σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου, όχι φυσικά προς τιμωρία του μητροπολίτη Κυθήρων, αλλά προς επίλυση του Ουκρανικού, τη στιγμή που ο σκανδαλισμός στην Εκκλησία είναι διάχυτος, εκείνος ζητά τη «μετάνοια» του μητροπολίτη ενώπιον του Πατριάρχη!

Αλλά, πώς να μιλήσει ο κ. Παπαδάκης περί Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, όταν μπερδεύει την παράδοση των ανθρώπων με εκείνη του Θεού;  Άραγε ο ίδιος δεν άκουσε ποτέ το Παύλειο της Β΄ προς Θεσσαλονικείς: «στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις;»!;

Συνεπώς, πώς να του φανεί ξένη και η εντός του ναού μασκοφορία; Αντιλαμβανόμενος την Παράδοση της Εκκλησίας, ως γεγονός υποκείμενο στη φθορά και όχι ως Αγιοπνευματική εμπειρία, κρίνεται απολύτως απαραίτητη, για εκείνον, η χρήση μάσκας μέσα στο ναό!

Τα υπόλοιπα περί εμβολίων, προγαμιαίων σχέσεων κλπ που αναφέρει, προκειμένου να εναντιωθεί στον άγιο Κυθήρων είναι ανάξια ακόμη και σχολιασμού. Ενώ η απειλητική έκφραση που χρησιμοποιεί ως κατακλείδα της επιστολής του «Αποφασίστε πριν αποφασίσουν άλλοι για εσάς διότι τότε “τα στερνά δεν θα τιμούν τα πρώτα’’», φανερώνει το ήθος της συγγραφής του λιβελλογραφήματός του.

 

Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης

δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ