Δεν έχουμε νερό, αλλά από πισίνες και γκαζόν σκίζουμε

Γυρίζοντας από τις διακοπές μου άρχισα να παρακολουθώ δελτία ειδήσεων (εννοείται πως το αποφεύγω στις διακοπές) και στα περισσότερα είδα μικρά ή μεγάλα ρεπορτάζ για το νερό που δεν είναι αρκετό. Για το νερό που δεν φτάνει όχι στα λίγα νησιά των Κυκλάδων, αλλά σε πολλά μέρη σε όλη την Ελλάδα. Δεν με εξέπληξε καθόλου. Το είχα διαπιστώσει και ο ίδιος από τη χαμηλή πίεση και τις συχνές διακοπές. Αυτό που με εξέπληξε ήταν κάτι άλλο: σε μια περιοχή που το νερό δεν ήταν αρκετό ήταν αρκετές οι πισίνες και οι αυλές με γκαζόν.

Δεν έχω τίποτα εναντίον της πισίνας. Το γκαζόν μού φαίνεται φοβερά κιτς στο επαρχιακό ελληνικό τοπίο, αλλά και πάλι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Όμως τόσο οι πισίνες όσο και οι αυλές με γκαζόν σε μια περιοχή που έχει πρόβλημα λειψυδρίας είναι μια αυτοκαταστροφική παλαβομάρα. Είναι το αντίστοιχο του καπνιστή στον οποίο διαγιγνώσκεται πρόβλημα στους πνεύμονες κι εκείνος αυξάνει τα τσιγάρα που καπνίζει κάθε μέρα. Και για την παλαβομάρα αυτή δεν είναι υπεύθυνοι οι ιδιοκτήτες των πισινών ή των κήπων με γκαζόν, αλλά η ίδια η κοινωνία και οι εκπρόσωποί της. Αυτοί που με τη σύμφωνη γνώμη των κατά τα άλλα διαμαρτυρόμενων πολιτών, αρνούνται να καταλάβουν ότι όταν υπάρχει έλλειψη σε ένα ζωτικής σημασίας αγαθό, η σπατάλη του πρέπει να απαγορεύεται ή τουλάχιστον να κοστίζει τόσο ώστε να καθίσταται απαγορευτική.

Το νερό είναι απαραίτητο για την επιβίωση και την υγιεινή διαβίωση και είναι λογικό να μην είναι ακριβό. Όταν όμως δεν υπάρχει αρκετό, είναι εντελώς τρελό η κατανάλωση πέραν των ορίων της επιβίωσης να μην απαγορεύεται ή να μην κοστίζει πολύ.

Περιέργως από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, ακόμα και στα νησιά των οποίων οι κάτοικοι κλαίνε κάθε καλοκαίρι στα κανάλια για το νερό που δεν έχουν, η σπατάλη του νερού όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά δεν στοιχίζει και σχεδόν τίποτα. Στο σπίτι που έμενα (αλλά και σε όλα τα σπίτια ή ξενοδοχεία που έχω μείνει στις διακοπές μου) θα μπορούσα να αφήσω όλες τις βρύσες ανοιχτές να τρέχουν όλη μέρα (τουλάχιστον τις ώρες που έχει νερό) και η βλακεία μου αυτή να μη μου στοίχιζε σχεδόν τίποτα. Θα μπορούσα κάθε μεσημέρι την ώρα που ο τόπος βράζει να ποτίζω τα φυτά του κήπου, θα μπορούσα να παίζω μπουγέλο με το λάστιχο για ώρες, θα μπορούσα κάθε μέρα να πλένω το αυτοκίνητό μου, θα μπορούσα να κάνω ό,τι γουστάρω με ένα αγαθό ζωτικής σημασίας που είναι σε έλλειψη και το κόστος μου, αν ήμουν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, θα ήταν λίγα ευρώ και, αν δεν ήμουν, κάποια παρατήρηση (στη χειρότερη).

Το νερό είναι απαραίτητο για την επιβίωση και την υγιεινή διαβίωση και είναι λογικό να μην είναι ακριβό. Όταν όμως δεν υπάρχει αρκετό, είναι εντελώς τρελό η κατανάλωση πέραν των ορίων της επιβίωσης και της υγιεινής διαβίωσης να μην απαγορεύεται ή να μην κοστίζει τόσο που η σπατάλη του να μην αντέχεται. Είναι εντελώς τρελό η έλλειψη νερού να συνδυάζεται με πισίνες και γκαζόν. Είναι τρελό το κόστος του νερού να είναι το ίδιο (και τόσο χαμηλό) ανεξαρτήτως ύψους κατανάλωσης. Είναι τρελό να μπορεί κανείς να σπαταλάει όπως γουστάρει ένα δημόσιο αγαθό που είναι σε έλλειψη. Και αυτήν την τρέλα οι μόνοι που μπορούν να την εμποδίζουν είναι αυτοί που σήμερα την επιτρέπουν. Και μπράβο τους.