(22 Φεβρουαρίου 185) Eίναι η ημέρα που γεννήθηκε ο ιδρυτής του προσκοπισμού, ο Robert Stephenson Smyth Baden-Powell , γνωστός επί το ελληνικότερον ως Λόρδος Μπέηντεν-Πάουελ. Είναι μια ημέρα που εορτάζουν παγκοσμίως ο Προσκοπισμός και ο Οδηγισμός, συλλογίζονται για τις αξίες των οργανώσεών τους, αποστέλλουν τις ευχές σε όλους όσους ανήκουν στη μεγάλη αυτή παγκόσμια οικογένεια και πραγματοποιούν εράνους για να βοηθήσουν προσκόπους και οδηγούς σε φτωχές χώρες.
Για τον Ελληνικό Προσκοπισμό ένα απο τα σημαντικότερα, αν όχι ίσως το σημαντικότερο γεγονός που τιμάει το θεσμό, είναι η θυσία των προσκόπων στο Αϊδίνη το 1919.
Όλα αυτά τα παιδιά του Προσκοπισμού τα ακολούθησε η ίδια μοίρα . Ο Αυγερίδης κομματιάζεται, ο Φιλοκτήτης Αργυράκης γδέρνεται κυριολεκτικά, ο Βεϊνόγλου αποκεφαλίζεται, κανείς δεν γλυτώνει. Τόση ήταν η μανία των Τούρκων, που και νεκρούς ακόμη τους βασανίζουν. Παλουκώνουν τα πτώματα τους τα ευνουχίζουν επιδίδονται σ’ ένα όργιο φρικιαστικό — όργιο, που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Κι όταν, δυο ημέρες αργότερα, οι Έλληνες στρατιώτες ξαναπαίρνουν το Αϊδίνι, δεν μπορούν να κρύψουν τη συγκίνηση τους. Με δακρυσμένα μάτια, οι σκληροτράχηλοι Έλληνες πολεμιστές, σηκώνουν στην αγκαλιά τους τα τυραννισμένα πτώματα των μικρών ηρώων για να τα θάψουν.
— Να του πεις,ότι εγώ δεν ξέρω από υψηλή διπλωματία απαντά μέσω του διερμήνέα. Ώσπου να συνεννοηθούν αυτοί, εγώ θα έχω πιάσει τους Τούρκους.
— Αν προχωρήσετε , απειλεί ο Ιταλός, έχω διαταγή να διατάξω πυρ.
— Δεν πειράζει, απαντά ο Κονδύλης.
Και σπηρουνίζοντας τ’ άλογό του τίθεται επικεφαλής των ανδρών του, περνά τον Μαίανδρο, χωρίς, φυσικά, να τολμήσουν αντίσταση οι Ιταλοί, και ξεκινά την καταδίωξη των Τούρκων.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συγκλονισμένος απο την σφαγή των προσκόπων του Αηδινίου, μιλώντας στη Βουλή είπε:
« Η Ελλάς χρειάζεται δύο πράγματα εις το μέλλον, βιομηχανία και προσκοπισμόν. Ας φροντίσομεν όπως αποκτήση τουλάχιστον προσκόπους».