ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΣΣΕΛΟΣ-ΝΟΥΡΟΣ | Το αηδόνι της Σμύρνης

Λίγοι ασφαλώς γνώριζαν γι’ αυτόν τον μεγάλο μαέστρο του Ρεμπέτικου κι ακόμη λιγότεροι ότι ήταν βέρος Τσιριγώτης. Ακόμη κι εμείς δεν θα ξέραμε σχεδόν τίποτε γι΄ αυτόν αν πριν 10 χρόνια δεν εκδιδόταν ένα εξαιρετικό βιβλίο της πολυγραφότατης Κούλας Κασιμάτη. Το 2014 κυκλοφόρησε από την Εταιρεία Κυθηραϊκών Μελετών το βιβλίο της  ΣΜΥΡΝΗ, ΤΑ ΜΕΙΖΟΝΑ ΚΥΘΗΡΑ, στις προσωπογραφικές σελίδες του οποίου μπορούμε να βρούμε πολλά για τον Νούρο ή το Αηδόνι της Σμύρνης, όπως τον έλεγαν. Εδώ θα αναφέρουμε λίγα από τη ζωή του, γιατί, δυστυχώς, τα βιβλία (αλλά και ο τύπος πλέον) δεν έχουν πολλούς φίλους στη χώρα μας……

Η ζωή του Κώστα Μασσέλου ή Νούρου, όπως έμεινε γνωστός, ήταν ολόκληρη ένα παραμύθι. Άνοιξε τα μάτια του στη Χώρα το 1892 από οικογένεια της Καρβουνάδας, όπως μαρτυρεί το επώνυμό του, γρήγορα όμως πήρε κι αυτή η οικογένεια το δρόμο της Σμύρνης, όπως έκαναν τότε οι περισσότεροι Κυθήριοι όταν ξενιτεύονταν. Πατέρας του ήταν ο Γιαννακός Μασσέλος. Δεν πρόλαβε να γνωρίσει τη μητέρα του που πέθανε όταν αυτός ήταν δύο χρόνων. Από νωρίς έδειξε το ταλέντο του στη φωνή και στα 18 έψαλλε στην εκκλησία, που λίγο έλειψε να τον κάνει και λειτουργό της, καθώς, ένας μοναχός, ονόματι Αγάπιος, τον πήρε μαζί του στο Βατοπαίδι στο Άγιο Όρος. Φαίνεται όμως ότι ο μοναστικός βίος τρόμαξε τον νεαρό Νούρο και γύρισε στη Σμύρνη και άρχισε να τραγουδά με τη μοναδική βελούδινη φωνή του σε ταβέρνες και κέντρα της πολύβουης πόλης με τη ζωντανή κοινωνική ζωή. Έλεγαν ότι όποιος τον άκουγε να τραγουδά απέμενε άφωνος από τη μαγεία της φωνής του. Ο Νούρος παντρεύτηκε δύο φορές, καθώς έχασε την πρώτη του γυναίκα 21 χρόνων μετά τρία χρόνια γάμου. Είχαν παντρευτεί το 1911 την εποχή της μεγάλης χολέρας στη Σμύρνη. Ξαναπαντρεύτηκε αργότερα και έκανε μία κόρη, που πέθανε από φυματίωση 17 χρόνων. Εν τω μεταξύ είχε χωρίσει για να πεθάνει και η δεύτερη σύζυγος στα 40 της κόρης του. Στη Σμύρνη εν τω μεταξύ είχε καθιερωθεί  στο τραγούδι, κέρδιζε αρκετά, τον λάτρευαν για τη φωνή του, αλλά ήρθε η Καταστροφή το 1922 και σώθηκε τελευταία στιγμή για να βρεθεί στην Αθήνα να τραγουδάει στα μεγάλα μαγαζιά με τα τραγούδια του να κάνουν πάντα τη διαφορά. Στην Κατοχή καταφέρνει να το σκάσει από την κατεχόμενη Ελλάδα και φτάνει μέχρι τη Γάζα, το Κάιρο κι αλλού για να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση και να κάνει μία ακόμη αρχή στο τραγούδι. Όμως είχαν αλλάξει οι καιροί και τα γούστα και κουρασμένος, πικραμένος και ξεχασμένος από όλους πεθαίνει αργότερα, το 1962, σε ηλικία 80 χρόνων στην Κοκκινιά. Από όσα γνωρίζουμε  δεν γύρισε ποτέ στον τόπο που γεννήθηκε.

Advertisement

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας Κυθηραϊκά στο φύλλο Φεβρουαρίου 2025