Mε παπά-Mαραντόνα – Mουντιάλ στο Δρυμώνα

Τον τελευταίο τον καιρό κάνω ατασθαλίες,

αντί για ρίμες στο χαρτί βάνω φωτογραφίες.

Λοιπόν το αποφάσισα, αφού ευρέθη θύμα,

θα κάνω το πορτραίτο του με μια ωραία ρίμα!

Πρόκειται για έναν άνθρωπο, της τάξεως της πρώτης,

φέρει το σχήμα του Παππά, τ’ όνομα Παναγιώτης,

και ως προς την καταγωγή ‘ναι βέρος Δρυμωνιάτης,

καμία σχέση, ευτυχώς, δεν είναι Κασιμάτης!

Ένας Παππάς στον Tρίβολο, θα πείτε, θα ταιριάξει;

Επίτηδες τον έβαλα να ‘χει μας Αγιάσει!

Γιατί το δρόμο το στραβό έχουμε όλοι πάρει

αφού ‘χωμε αφεντικό, τριβόλου παληκάρι.

Πόσο καλός ειν’ ο Παππάς, το ξέρετ’ όλοι ήδη,

γι’ αυτό αμέσως ξεκινώ να μπω εις το παιχνίδι.

Ίσως όμως δεν ξέρετε, μα τώρα θα το δείτε,

πως είναι πνεύμα ανήσυχο και μ’ όλα ασχολείται.

Πολύ τους νέους αγαπά και θέλει το καλό τους

κάθε κακό και πονηρό, να βγάλει απ’ το μυαλό τους.

Τον τελευταίο τον καιρό, μέσα του φλόγ’ ανάβει,

να κάμει κέντρο αθλητικό στο Πάνω το Λιβάδι.

Πέντε επί πέντε γήπεδο κι’ άλλα πολλά να κάμει,

ποδόσφαιρο να παίζουνε θα ‘ναι ποιος θα προκάμει!

Παντού γυρνά και προσπαθεί χρήματα να μαζέψει,

Αφού στο Δήμο αν το πεις σου λέει: «Λες να βρέξει;»

Έτσι λοιπόν εσκέφτηκε πρωτού να ξεκινήσει,

πρόβες να κάμει με παιδιά κι’ ο ίδιος να βοηθήσει.

Σου λέει, λάθος μη γενεί να δούμε διαστάσεις,

πρόβες να κάνουμε μαζί να παρουμ’ αποφάσεις!

γιατί θα πρέπει να σας πω, πως σ’ όλο το Δρυμώνα,

ο Πάτερ έχει όνομα: Ντιέγκο Μαραντόνα!

Πιτσιρικάδες μάζεψε να κάμουνε ομάδα,

με τα δικά του μοναχά, κοντεύει εντεκάδα!!!

Ένα χωράφι βρήκανε κειά πάνω στο Δρυμώνα

και δίχως καθυστέρηση αρχίσαν τον αγώνα.

Το γήπεδο ανώμαλο χαλικερό λιγάκι.

Τα νιάτ’ αυτά δεν τα κοιτούν, παίζουν και σε χαντάκι!

Τη μπάλα παίρνει ο Παππάς κατεβασιά αρχίζει

και βγάζει εκτός ντριπλάροντας όποιον τονέ ζορίζει!

Περνάει δυό περνάει τρεις,κάνει και τακουνάκια

κι’ έχουνε μείνει άναυδα τα άμοιρα παιδάκια!

Όμως εκεί που έδραμε κι’ είχε στυλάκι ωραίο,

φαίνεται κάτι πάτησε κι’ έγινε το μοιραίο.

Το ράσο τώρα πάτησε; Τη μπάλα; Δεν γνωρίζω·

ή του’ βαλε τρικλοποδιά ο γιός του; Δε νομίζω.

Και ξαφνικά βρεθήκανε δυό μπάλες στο χορτάρι,

η μπάλα η κανονική και μια μεγάλη μαύρη!!

Ήταν ο Πάτερ που ‘παιρνε ακόμα σκουλουμήντρια

κι’ άκουγες ήχους διάφορους σα νάταν ‘πο παΐδια!

Πώς έγινε τώρα αυτό; Ποια ήταν η αιτία

και μπήκε ο ίδιος αυτογκόλ στων άλλων την εστία;

Θα πείτε, γίνονται αυτά συχνά εις το χορτάρι,

μα στα κοτρώνια ειν’ αλλιώς και πάει το ποδάρι!

Το ‘σπασε λίγο χαμηλά, όχι ζημιά μεγάλη

και δόξα να ‘χει ο Θεός φτηνά θα τήνε βγάλει.

Βρε Παππαπαναγιώτη μου δεν έδινες μια πάσα,

παρά εβγήκε το ρητό,

«αλλού επήγε ο Παππάς κι’ άλλανταλλού τα ράσα!»;

Στον Ποταμό επήγανε εις το Νοσοκομείο

με τον… Πελέ ανάσκελα απάνω στο φορείο.

Όλοι επαραδράμανε γιατρούς για να γυρεύουν

κι’ ο πεθερός κι’ η πεθερά να τόνε γιατρουλεύουν.

Πάτερ, το χέρι σου φιλώ, συγγνώμη σου ζητάω,

σου εύχομαι περαστικά, το ξέρεις σ’ αγαπάω.

Ξέρω πως είναι άπρεπο, το λέει και το ‘Βαγγέλιο,

από τον πόνο τ’ αλλονού εγώ να βγάζω γέλιο.

Μα είμαι άρρωστος Παππά, συγχώραμε αν θέλεις,

αν δεν τα γράψω, πιθανόν, να σκάσω, να το ξέρεις!

Βγήκε και κάτι θετικό π’ αυτή την ιστορία,

έγινε μια παγκόσμια, θαρρώ πρωτοτυπία!

Θάν’ ο Παππάς όπου θα δει όλη η ανθρωπότης

πως πατερίτσ’ απέκτησε πρωτού γενεί Δεσπότης!!

Ανδρέας Λουράντος- Κονταράτος

ΥΓ. Η ιστορία είναι αληθινή όπως πάντα. Τώρα μην νομίσετε πως τα πράγματα έγιναν και έτσι ακριβώς. Κονταράτος είναι αυτός, ό,τι θέλει γράφει.

 

Δημοσιεύθηκε στο φ. 249, Ιούλιος-Αύγουστος 2010 της έντυπης έκδοσης