Ο Προβόπουλος των Κυθήρων……

Τη μέρα της ταφής σου θέλω κι εγώ να σε αποχαιρετίσω με την ελπίδα ότι αυτό μου το αντίο θα συναντήσει κάπου την ψυχή σου, που θα κατεβαίνει συχνά να μας συναντά, να μας συντροφεύει, να ανασύρει τις αναμνήσεις μας από τα ωραία μέρη του νησιού μας, που ζήσαμε παρέα, το Καψάλι, το Λειβάδι, τις Ράχες, το Χαλκό και να μας υπενθυμίζει τι ακριβώς σημαίνει να είσαι  άνθρωπος. Πιστεύοντας ότι εκπροσωπώ όση από την παρέα του πρωινού καφέ έχει απομείνει αφιερώνω αυτές τις φτωχές αράδες στο φευγιό σου.

Κάπου 40 χρόνια φιλίας, από τότε που ήρθατε στον λατρεμένο μας τόπο και τον λατρέψατε όλοι σας, δεν χωράνε σε λίγες φτωχές λέξεις. Μας τιμούσες πάντα με τη φιλία σου, ακόμη και στις δύσκολες μέρες που τα βαριά σου καθήκοντα σε απομάκρυναν σωματικά από τον αγαπημένο σου  τόπο, ακόμη και τότε που οι τεράστιες ευθύνες βάραιναν τόνους πάνω στους ώμους σου, εύρισκες λίγο χρόνο για ένα καφέ με τη γνωστή μας παρέα. Όλοι νόμιζαν ότι σε ρωτούσαμε και σε απασχολούσαμε με την πορεία των δύσκολων καιρών. Εμείς, οι φίλοι σου, ξέραμε και φέρναμε πάντα την κουβέντα σε ελαφρές ιστορίες από το νησί και τους παλιούς ανθρώπους του, που με τόσο ενδιαφέρον άκουγες. Και θυμάμαι, πόσο χαρούμενος ήσουν, όταν εύρισκες ένα καλό παραγωγό τοπικών προϊόντων, που με πάθος έψαχνες σε όλο το νησί αναζητώντας πάντα την ποιότητα και ενισχύοντας όσους διέθεταν ποιοτικά προϊόντα. Ήταν αυτά όλα ένα αναζωογονητικό ιντερμέντζο στις ευθύνες. Και δεν έτυχαν λίγες στις μέρες που είχες στα χέρια σου τα βαριά ηνία της χρηματοπιστωτικής πορείας της χώρας.

Advertisement

Σε αποχαιρετούμε, εμείς οι φίλοι του πρωινού Κυθηραϊκού καφέ και των υπέροχων βραδινών στις Ράχες και δεν χρειάζεται να πούμε πόσο θα μας λείψεις. Θα λείψεις γενικά, σε όλους όσους γνωρίζουν, εκτιμούν και σέβονται την ανθρώπινη δράση για το καλό του συνόλου.

Σε όλη την οικογένειά σου να δίνει ο Θεός τη δύναμη να είναι υγιείς και να ζουν με τη φωτεινή σου ανάμνηση.

Μανώλης-Άννα Καλλιγέρου