Οι ψεκασμένοι είναι εχθροί του λαού

Κορωνοϊός: O Λεωνίδας Καστανάς γράφει για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και τον κόσμο, και γιατί χρειάζονται πιο αυστηροί έλεγχοι και περισσότερα μέτρα στη χώρα.

Το Ισραήλ είχε μια σχετικά επιτυχημένη αντίδραση στην πρώτη φάση της πανδημίας. Μετά την άρση των μέτρων με στόχο την επανεκκίνηση της οικονομίας τα κρούσματα πολλαπλασιάστηκαν και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιβάλει νέους περιορισμούς πράγμα που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Αυτό το «μπρος – πίσω» ξεσήκωσε τον κόσμο ο οποίος με βίαιες διαδηλώσεις καλεί σήμερα τον Νετανιάχου να παραιτηθεί. Η πανδημία σαρώνει, η οικονομία ζορίζεται, ο κόσμος διαμαρτύρεται και ο πρωθυπουργός επανέρχεται στο στόχαστρο.

Την ίδια εποχή στο Βερολίνο έγιναν δύο διαδηλώσεις με γύρω στα 20.000 άτομα η κάθε μία με βασικά συνθήματα, «Αρκετά», «Εμείς είμαστε το δεύτερο κύμα», «Αντίσταση», «Η μεγαλύτερη θεωρία συνωμοσίας είναι αυτή της πανδημίας» και άλλα τέτοια, όπου εναλλακτικοί της αριστεράς μαζί με οργανώσεις νεοναζί διαδηλώνουν ζητώντας την ελευθερία τους και το τέλος των περιορισμών. Οι ίδιοι, σε ένα μήνα που η πανδημία θα γεμίζει τα νοσοκομεία και τα νεκροτομεία μπορούν άνετα να διαδηλώνουν κατά της άρσης των περιορισμών και της απερισκεψίας της κυβέρνησης.

Πόσο απέχει η Ελλάδα από την περίπτωση Ισραήλ, αλλά και πόσο Βερολίνο κυκλοφορεί στα εγχώρια μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ανώνυμοι και επώνυμοι μας καλούν να αντισταθούμε; Αυτός που σήμερα μας λέει «τι να την κάνεις τη ζωή με μάσκα και γάντια και 800 ευρώ το μήνα χωρίς αγκαλιές και φιλιά» δεν θα χει κανένα πρόβλημα αύριο να κατηγορεί τον Μητσοτάκη που χαλάρωσε τα μέτρα και οι πολίτες πεθαίνουν σαν τις μύγες.

Μήπως όλοι αυτοί που διατείνονται ότι δεν αντέχουν την μάσκα και ότι όλα γίνονται για να μας φιμώσουν και κάτι επαναστατικά του στιλ «μάσκες δεν φοράμε στο σπίτι δεν γυρνάμε» στην ουσία στοχεύουν σε μια νέα έκρηξη των κρουσμάτων ώστε να καταρρεύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας και μαζί του η χώρα; Μήπως της «Γης οι ψεκασμένοι» δεν είναι όλοι τόσο αφελείς αλλά στην ουσία προπαγανδίζουν την αντίσταση ώστε να επέλθει η καταστροφή; Διότι, ας μην το ξεχνάμε, ότι ο στόχος όλων αυτών είναι πάντοτε η δημοκρατία και η ελεύθερη οικονομία.

Κάπως έτσι την πάτησαν και οι ΗΠΑ. Φαίνεται ότι ο πρόεδρος Τραμπ παρασύρθηκε από τον καθηγητή Γιάννη Ιωαννίδη και τις χαλαρές προβλέψεις του για 10.000 θανάτους, άργησε να πάρει μέτρα φοβούμενος ότι η καραντίνα θα είχε οικονομικές συνέπειες με αποτέλεσμα οι Αμερικάνοι να μετράνε μέχρι σήμερα 150.000 νεκρούς και μια τεράστια ύφεση, τη μεγαλύτερη από το 1947. Το δεύτερο τρίμηνο του 2020 το ΑΕΠ των ΗΠΑ κατέρρευσε κατά 32,9%, με αναγωγή σε ετήσια βάση. Η λανθασμένη αντιμετώπιση της πανδημίας στοιχίζει στον Τραμπ την επανεκλογή του. Δίχως άλλο ευχάριστο ως γεγονός αλλά δεν ήταν ανάγκη να γίνει με τέτοιο καταστροφικό για τη χώρα του τρόπο.

Ο Άκης Σκέρτσος σε πρόσφατο άρθρο του στην Athens Voice έγραψε κάτι πολύ σωστό: «Το κλειδί είναι να μάθουμε να συμβιώνουμε με τον ιό χωρίς να ξαναμπούμε σε καθεστώς ακραίων μέτρων οικονομικού κι ατομικού περιορισμού» και έκλεισε λέγοντας ότι «για να έχουμε οικονομική ανάπτυξη πρέπει να έχουμε καλή υγεία». Με τη διαφορά ότι αυτή η λεπτή ισορροπία συμβίωσης με τον ιό δεν μπορεί να αφεθεί στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Στην ατομική ευθύνη. Μετά από 3μηνο lockdown και σε εποχή θερινών διακοπών ποιος θα κρατήσει τη νεολαία μακριά από συνωστισμούς, πάρτι και συναυλίες αν όχι το ίδιο το κράτος με απαγορεύσεις και αυστηρούς ελέγχους;

Ήταν μεγάλο λάθος που δεν παρέμεινε ως υποχρεωτική η χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους, όπως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα καταστήματα και οι δημόσιες υπηρεσίες, μετά το τέλος του lockdown και ελπίζω να μην το πληρώσουμε ακριβά. Τελικά φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι οι εισαγωγές λόγω των αυστηρών ελέγχων στα σύνορα, όσο η διάδοση εντός της κοινότητας. Μετά την άρση των περιορισμών δόθηκε η εντύπωση και σ’ αυτό συνέβαλε και η δημόσια εικόνα κρατικών στελεχών, ότι η πανδημία τέλειωσε προς το παρόν και ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει τον Σεπτέμβριο. Αλλά ο σκληρός μήνας Αύγουστος μας φύλαγε εκπλήξεις.

Ο Αύγουστος βρίσκει τη χώρα εκτεθειμένη τόσο στον covid-19 όσο και στην διαχρονική συμμαχία της άνω και κάτω πλατείας. Αριστερός και δεξιός αντισυστημισμός, όπως σε όλο τον κόσμο έτσι και δω, συμμαχούν υποκρινόμενοι τη διάθεσή τους για ελευθερία. Προσπαθούν να συμπαρασύρουν αφελείς συμπολίτες μας σε ένα αγώνα κατά των όποιων έστω και χαλαρών περιορισμών, όπως η σωτήρια χρήση μάσκας, πράγμα που όχι απλά εγκυμονεί κινδύνους αλλά μπορεί να καταστρέψει ό,τι η Ελλάδα έχτισε το προηγούμενο κρίσιμο τρίμηνο. Αν δίπλα σε ένα δοκιμαζόμενο σύστημα υγείας προστεθεί η οικονομική ύφεση και ο δομικός μας ψεκασμένος αντισυστημισμός το μείγμα μπορεί να ανατρέψει το πολιτικό κλίμα και να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες.

Είναι πολιτική αφέλεια να πιστεύουμε ότι όλοι οι Έλληνες θα αυτοπεριοριστούν. Ότι όλοι καταλαβαίνουν τους κινδύνους και θα δείξουν υπευθυνότητα. Ότι οι ανοησίες της πλατείας είναι ανίκανες να φτιάξουν ρεύμα. Αντιθέτως απαιτείται αφύπνιση. «Η κυβέρνηση οφείλει να συγκρουστεί με τον επιδημικό ανορθολογισμό», όπως γράφει και ο Παναγής Παναγιωτόπουλος. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να συνδράμουν την κυβέρνηση σε αυτό το έργο. Οι επιστημονικοί φορείς το ίδιο. Οι ψεκασμένοι είναι εχθροί του λαού και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται από το κράτος. Η ατομική ευθύνη δεν είναι δεδομένη σε καμία κοινωνία και δεν είναι εποχή για να ελέγξουμε την εμβέλειά της στη δική μας. Αυστηρότεροι έλεγχοι, περισσότερα μέτρα τώρα. Πρέπει να μείνουμε ζωντανοί για να είμαστε ελεύθεροι.