Οστεοπόρωση: Η σιωπηλή νόσος που επιταχύνει κατά 15-25 χρόνια τη γήρανση των οστών

Για την θωράκιση των οστών φαίνεται ότι δεν είναι αρκετή η πρόσληψη ασβεστίου, αλλά απαιτείται και η μείωση του νατρίου – του κύριου παράγοντα αύξησης της αρτηριακής  πίεσης – δεδομένου ότι σύμφωνα με νέα έρευνα σε ποντίκια η υπέρταση – γνωστή και ως σιωπηλή νόσος επειδή εκδηλώνεται χωρίς συμπτώματα – φαίνεται ότι επιταχύνει την οστική γήρανση.

Η έρευνα διεξήχθη σε πειραματόζωα και τα συμπεράσματά της παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρίας που διεξήχθη στις 7-10 Σεπτεμβρίου 2022 στο Σαν Ντιέγκο.

Η υπέρταση και η οστεοπόρωση είναι συχνές νόσοι και δεν αποκλείεται κάποιοι να νοσούν και από τις δυο ταυτόχρονα. Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τη φλεγμονή που σχετίζεται με την υπέρταση σε ποντίκια και διαπίστωσαν ότι μπορεί να συνδέεται με την οστεοπόρωση.

Η υπόθεση που θέλησαν να μελετήσουν οι ερευνητές ήταν κατά πόσο ο αυξημένος πληθυσμών προφλεγμονωδών ανοσοκυττάρων στον μυελό των οστών μπορεί να οδηγήσει σε πιο αδύναμα και εύθραυστα οστά.

«Κατανοώντας πώς η υπέρταση συμβάλλει στην οστεοπόρωση, μπορεί να είμαστε σε θέση να μειώσουμε τον κίνδυνο οστεοπόρωσης και να προστατεύσουμε τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας από κατάγματα  και χαμηλότερη ποιότητα ζωής» δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Elizabeth Maria Hennen, υποψήφια διδάκτορας στη βιοϊατρική μηχανική στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Νάσβιλ του Τενεσί.

Στην έρευνα οι μελετητές σύγκριναν νεαρά ποντίκια στα οποία είχε προκληθεί φαρμακευτικά υπέρταση (και η ηλικία τους αντιστοιχούσε σε ανθρώπους 20-30 ετών) με γηραιά ποντίκια (με ανθρώπινο ισοδύναμο ηλικίας 47-56 ετών) χωρίς υπέρταση προκειμένου να εκτιμήσυν την πιθανή σχέση της υπέρτασης με την οστική γήρανση.

Συνολικά μελετήθηκαν τέσσερις ομάδες πειραματόζωων: νεαρά ποντίκια με επαγόμενη υπέρταση και χωρίς υπέρταση και γηραιά ποντίκια με επαγόμενη υπέρταση και χωρίς υπέρταση.

Σε σύγκριση με τα νεαρά ποντίκια χωρίς υπέρταση, τα νεαρά ποντίκια με επαγόμενη υπέρταση είχαν σημαντικές μειώσεις σε όλους τους δείκτες οστικής πυκνότητας και αντοχής (από 18% έως 34%).

«Σε αυτά τα ποντίκια, η παρουσία υπέρτασης σε νεότερη ηλικία ουσιαστικά γερνούσε τα οστά τους κατά 15-25 ανθρώπινα χρόνια» εξηγησε η Elizabeth Maria Hennen.

Σύμφωνα με την ίδια η υπέρταση στα νεαρά ποντίκια επηρέαζε τη διαδικασία αναγέννησης των οστών προς την κατεύθυνση της αυξανόμενης απώλειας οστικού ιστού και της διατήρησης ή της αύξησής τους. Συνεπώς τα οστά γίνονταν πιο εύθραυστα αυξάνοντας τον κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων.  «Στους ανθρώπους, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε έλεγχο για οστεοπόρωση σε άτομα με υπέρταση» συμπλήρωσε.

Τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν στον εντοπισμό των ανοσολογικών μηχανισμών που παίζουν ρόλο στην υγεία των οστών. Αυτό το εύρος γνώσης μπορεί να οδηγήσει σε νέες προσεγγίσεις για την πρόληψη της οστεοπόρωσης σε νεαρή ηλικία.

Στους περιορισμούς της μελέτης ανήκει το γεγονός  ότι απαιτείται σε βάθος έρευνα για τον τρόπο με τον οποίο οι διαφορετικοί τύποι ανοσοκυττάρων επηρεάζουν την απώλεια οστικής μάζας. Ένας ακόμη σημαντικός περιορισμός είναι ότι η έρευνα εγινε σε πειραματόζωα και τα ευρήματα πρέπει να επιβεβαιωθούν με νέα έρευνα σε ανθρώπους.