«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία….»

Συνήθως δεν δημοσιεύουμε στην ηλεκτρονική έκδοση τα κύρια άρθρα από την έντυπη, περιοριζόμενοι να αναδημοσιεύουμε μετά από 45 ημέρες τα πιο σημαντικά θέματα από την έντυπη συνδρομητική έκδοση. Σήμερα κάνουμε μία εξαίρεση και όσοι διαβάσετε το άρθρο ασφαλώς θα καταλάβετε το λόγο αυτής της εξαίρεσης.

​​​​​​​​​​«Κ»

Advertisement

ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ

«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία….» (Καβάφης).

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κύριο άρθρο αυτού του φύλλου συμπίπτει στην αρχή του με εκείνο του ρεπορτάζ μας, που έχει αντικείμενο μία ακόμη σφοδρή αντιδικία στα Κύθηρα. Δυστυχώς, στη συνεχιζόμενη ακραία διαμάχη δεν αρκούν δυσνόητα επιχειρήματα, ατυχή ευφυολογήματα ή ύβρεις, εκφράσεις ανάρμοστες  ή σχήματα λόγου που οδηγούν σε περαιτέρω όξυνση, αντί να αμβλύνουν τις αντιθέσεις, αφού λίγο έως πολύ, με κάποιο τρόπο, εμπλεκόμαστε στο σκηνικό  που διαμορφώθηκε  και επωμιζόμαστε ένα μέρος των όποιων ευθυνών έχει έκαστος. Δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε την αφετηρία, ακόμη κι αν ανατρέξουμε στο 2017, γιατί τότε  ίσως προσεγγίσουμε χρονικά ….τις Βυζαντινές ανακτορικές και θρησκευτικές έριδες.  

Συγκεκριμένα, κατά την άποψή μας, την πρωτοβουλία των κινήσεων οφείλει να αναλάβει πρώτη η Εκκλησία, οι πνευματικοί-θρησκευτικοί μας ηγέτες, που ευαγγελίζονται την Αγάπη και εξορκίζουν τη διχόνοια. Παράλληλα, στον ίδιο δρόμο πρέπει να πορευτεί και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, όλοι με στήριγμα σύσσωμο τον Κυθηραϊκό λαό και την πνευματική του ηγεσία, απαλλαγμένοι από συμφεροντολογικές ή μικροπολιτικές σκοπιμότητες και έχοντας μορφώσει ένα όραμα και βαθύ συναίσθημα ευθύνης και αγάπης για τον τόπο μας.

Το ζητούμενο είναι όλες οι ενέργειες να διέπονται από ενωτικό πνεύμα και σύνεση, όπως τότε το μακρινό 1800, μετά την περίοδο της Αναρχίας (που ο Μητροπολίτης Άνθιμος μαζί με τον τ. Επίσκοπο Ρέοντος και Πραστού Κυνουρίας,Μακάριο Στάη, τον επονομαζόμενο και «Πραστό», περιόδευσαν σε όλο το νησί για να ειρηνεύσει ο λαός και να παύσουν οι ταραχές μετά τη σφαγή των ευγενών στο Κάστρο και την αρπαγή των περιουσιών τους).

Επομένως, ουδεμία νομική ή πραγματική σημασία έχουν οι μαρμάρινες πινακίδες ή τα επώνυμα στασίδια και μπορούν εύκολα να «θυσιαστούν» στο όνομα της Ειρήνευσης. Οφείλουμε να κατανοήσουμε όλοι, ότι παραμερίζοντας παράλληλα τις εμμονές και τα εκατέρωθεν πείσματα, αποδεικνύουμε την ανωτερότητά μας και βλέπουμε την πραγματικότητα χωρίς παραμορφωτικούς φακούς, συμβάλλοντας μ’ αυτό τον τρόπο στην πολυπόθητη ηρεμία.

Ας δώσουμε χώρο στη Δικαιοσύνη, στη συνέχεια, αντί να γινόμαστε σχεδόν καθημερινά μάρτυρες όσων δικάζουν και καταδικάζουν πριν από τις δίκες, αφού έτσι θα αποκατασταθεί η ομαλότητα στην κοινωνική ζωή του τόπου. Ο χρόνος που απομένει είναι λίγος και πολύτιμος, κυρίως εν όψει της Αναστάσεως και της ακολουθίας της Αγάπης, που εορτάζονται παραδοσιακά στα Ιερά για τα Κύθηρα Μυρτίδια. Αυτό το πανανθρώπινο μήνυμα πόρω απέχει από έριδες και αντιδικίες ή επικίνδυνες αμφισβητήσεις προαιώνιων θεσμών, που είναι πάντα ανεξάρτητοι προσώπων. Αν δεν ακούσουμε το σαφές μήνυμα των καιρών οι έριδες θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη σφοδρότητα και το μόνο που θα οριοθετήσουν με ασφάλεια θα είναι η οπισθοδρόμηση, η κοινωνική διάλυση και η ακύρωση κάθε συναίνεσης που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις ανάπτυξης.