Ποιες «πλημμύρες του αιώνα», τα χειρότερα έρχονται

Περί τις δύο εβδομάδες μετά τις πρωτοφανείς πλημμύρες που σάρωσαν τη δυτική επικράτεια της Γερμανίας, ο τραγικός απολογισμός της καταστροφής δεν είναι ακόμα ξεκάθαρος. Επίσημα τη ζωή τους έχασαν τουλάχιστον 179 άνθρωποι, αρκετοί εκ των οποίων δεν έχουν ακόμα ταυτοποιηθεί, οι αγνοούμενοι είναι περισσότεροι από εκατό ενώ οι ζημιές ανέρχονται σε δισεκατομμύρια ευρώ.

Το σφοδρό κύμα κακοκαιρίας που έπληξε τα κρατίδια της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας και της Ρηνανίας – Παλατινάτου αποκάλυψε με τον πλέον επώδυνο τρόπο στη Γερμανία μία αδυναμία που έχει αλλά την αγνοούσε. Εχοντας αυτό κατά νου οι συντάκτες του Spiegel εστίασαν την προσοχή τους στην περίπτωση του νοσοκομείου του Λεβερκούζεν.

Βρίσκεται σε μία από τις όχθες του ποταμού Ντουν (Dhünn) και για αυτόν τον λόγο η διεύθυνσή του ανάθεσε το 2014 σε μία ομάδα ειδικών μια πραγματογνωμοσύνη για τη διαπίστωση της ασφάλειας του νοσοκομείου από πλημμύρες. Οι μηχανικοί αποφάσισαν να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν ένα φράγμα από πασσαλοσανίδες γύρω από τον ηλεκτρικό υποσταθμό του νοσοκομείου και τις εφεδρικές εγκαταστάσεις, τόσο ισχυρό που θα μπορούσε να αντέξει σφοδρότατες πλημμύρες που στατιστικώς σημειώνονται κάθε εκατό χρόνια.

Ωστόσο «λίγο μετά τις επτά το απόγευμα (της 14ης Ιουλίου) ο Ντουν έσπασε τα αναχώματα» – αναφέρει το Spiegel – «οι πυροσβέστες επιχειρούσαν ήδη στην περιοχή με σάκους άμμου αλλά δίχως επιτυχία. Στις 7:12 τα νερά του χύθηκαν στον δρόμο. Λόγω της ισχυρής βροχόπτωσης η στάθμη των υδάτων του ποταμού αυξήθηκε κατά σχεδόν τρία μέτρα. Τα δωμάτια στο υπόγειο του νοσοκομείου και το υπόγειο πάρκινγκ πλημμύρισαν. Πλημμύρισαν και οι διάδρομοι και οι τεχνικές εγκαταστάσεις. Γύρω στις δέκα κόπηκε το ρεύμα. Οι γεννήτριες εκτάκτου ανάγκης άρχισαν να λειτουργούν αλλά οι αρμόδιες υπηρεσίες φοβόντουσαν πως δεν θα άντεχαν. Εκείνη την ώρα στο νοσοκομείο υπήρχαν 468 ασθενείς. Η αυτόματη παροχή οξυγόνου σταμάτησε να λειτουργεί και οι νοσοκόμες έσπευσαν να μεταφέρουν τις φιάλες στις κλίνες. Μηχανήματα ζωτικής σημασίας για την καρδιά και τους πνεύμονες λειτουργούσαν μόνο με τις εφεδρικές μπαταρίες. Τα τηλέφωνα, οι υπολογιστές οι servers είχαν νεκρωθεί.

Γύρω στα μεσάνυχτα ήταν ξεκάθαρο πως δεν ήταν δυνατή η αποκατάσταση της ηλεκτροδότησης. Το νοσοκομείο έπρεπε να εκκενωθεί άμεσα. Οι μονάδες νεογνών, εντατικής θεραπείας και αγγειακών παθήσεων του εγκεφάλου το ίδιο βράδυ, τα υπόλοιπα τμήματα την επομένη. Οι ανελκυστήρες δεν λειτουργούσαν. Οι διασώστες μετέφεραν ασθενείς βαριά αρρώστους μέσω του κλιμακοστάσιου με όλον τον εξοπλισμό τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκαν έως και δέκα άτομα για την ασφαλή μεταφορά ενός ανθρώπου».

Σύμφωνα με το Spiegel  αυτή η τραγική κατάσταση αποτελεί την «νέα κανονικότητα» όπως αυτή διαμορφώνεται υπό το βάρος της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η οποία είναι τόσο αδιανόητη σε σχέση με όλες τις προηγούμενες εμπειρίες μας που καθιστά σχεδόν άχρηστες τις όποιες προφυλάξεις λαμβάνονταν έως σήμερα κατά των ακραίων καιρικών φαινομένων. Ωστόσο οι επιστήμονες προειδοποιούν για παρόμοιους κινδύνους εδώ και πολλά χρόνια, αν όχι δεκαετίες. Το να γίνεται λόγος για την «πλημμύρα του αιώνα», όπως έγινε στη Γερμανία, είναι λάθος, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν συνεπάγεται μόνον υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες και καυτά καλοκαίρια, συνεπάγεται επίσης πως ακραία καιρικά θα σημειώνονται πλέον ολοένα πιο συχνά..

«Οι μετεωρολόγοι κατέγραψαν το 2018 ως την πιο ζεστή χρονιά έως σήμερα στη Γερμανία από τότε που άρχισαν οι μετεωρολογικές καταγραφές το 1881. Ακολουθούν με μικρή διαφορά το 2020, το 2014 και το 2019. Οι ξηρασίες αυξάνονται, όπως και οι ισχυρές βροχοπτώσεις. Αυτό που πριν θεωρούνταν ακραίο θα καταστεί φυσιολογικό. Οι χώρες, οι πόλεις και οι κοινότητες αλλά και οι πολίτες μεμονωμένα, πρέπει να προετοιμαστούν για όλα αυτά. »

Εως τώρα η προσοχή κατά τις διαβουλεύσεις εστιαζόταν στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Γινόταν λόγος για τον στόχο του 1,5 βαθμού Κελσίου, για την ηλεκτρική κινητικότητα και για την κατάργηση των πτήσεων κοντινών αποστάσεων, για τη σταδιακή εξάλειψη του άνθρακα και την επιβολή ορίων ταχύτητας. Λιγότερο συζητήθηκε η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, ήτοι ο τρόπος με τον οποίο μια χώρα μπορεί να προετοιμαστεί ούτως ώστε να προστατευτεί από τις χειρότερες συνέπειες», εξηγεί το Spiegel.

Τελικό συμπέρασμα:  η πρωτοφανής καταστροφή που έπληξε τους Γερμανούς ήταν μία ακόμη προειδοποίηση την οποία οι αρχές πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη – όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα – και να προετοιμαστούν για τα χειρότερα.