Advertisement
ΣΕ ΜΙΑ από τις εξαιρετικά σπάνιες φορές κατά τις οποίες στην τριαντάχρονη πορεία αυτής της εφημερίδας κάνουμε την εξαίρεση να γράψουμε σε δεύτερο πρόσωπο απευθυνόμαστε σήμερα σε σας και ελπίζουμε να κατανοήσετε τους λόγους αυτής της εξαίρεσης, καθώς οφείλεται, τόσο στο υψηλό σας λειτούργημα, όσο –και περισσότερο- στο σεβασμό μας σε σας. Δεν θα σας ζητήσουμε να μας συγχωρήσετε για όσα θα διαβάσετε ακόμη και αν κάποια από αυτά τα θεωρήσετε σκληρά, καθώς έχουμε σαφή αντίληψη του ρόλου μας, ο οποίος ενίοτε απαιτεί να μην γινόμαστε ευχάριστοι. Μία μόνο χάρη θα σας ζητήσουμε. Να διαβάσετε όσα γράφουμε εδώ. Ίσως αυτά να είναι η τελευταία ευκαιρία να σκεφθείτε διαφορετικά στην ιστορία αυτή, την οποία αιφνιδίως και για αγνώστους σε μας λόγους ξεκινήσατε.
Είπατε και γράψατε ότι η ανακίνηση του θέματος είναι θέμα της συνειδήσεώς σας, η οποία δεν σας αφήνει προφανώς ήσυχο. Σεβαστό, αλλά ένας ποιμενάρχης, έστω και αυτής της ασήμαντης εσχατιάς Ελληνικής γης, δεν θα όφειλε πρωτίστως να λάβει υπ’ όψιν του τις εκατοντάδες, πιθανόν και χιλιάδες αντίθετες συνειδήσεις των μελών του ποιμνίου του, οι οποίες θέτουν το ίδιο δίλημμα από την πλευρά της διατήρησης των πατροπαράδοτων θεσμών τους; Και, αλήθεια, πέρασαν 12 ολόκληρα χρόνια μέχρι να γίνει από σας αντιληπτή αυτή η φωνή της συνειδήσεώς σας; Αρκετά ασθενής θα ήταν, καθώς η προβαλλόμενη δικαιολογία ότι τώρα άλλαξε κάτι με το νέο Π.Δ. δύσκολα πείθει και τον πλέον καλόπιστο. Πώς θα σας φαινόταν αν έφθανε στην ιδιαίτερη πατρίδα σας, την οποία ασφαλώς αγαπάτε όπως όλοι, ένας Κυθήριος π.χ. και αναλαμβάνοντας ένα αξίωμα επιχειρούσε να αλλάξει πατροπαράδοτα ήθη και συνήθειες, ακόμη και αν αυτά δεν εδράζονταν σε νόμους και έθιμα αιώνων και δεν είχαν θεμελιωθεί σε σειρά δικαστικών αποφάσεων ανωτάτων δικαστηρίων, όπως ο δικός μας θεσμός; Αλήθεια, ποία θέση θα είχε τότε η συνείδησή σας και τι θα συνέβαινε κατά τη σύγκρουσή της με τον παραπάνω;
Μια και μιλάμε για τις συνειδήσεις όλων μας. Ορθώς σε γραπτή σας παρέμβαση αναφέρατε ότι η σφοδρή κρίση το 1996 δεν είναι όμοια με τη σημερινή. Όμως, Σεβασμιώτατε, η σφοδρότητα της τότε ουδόλως αποκλείει την ίδια εξέλιξη και σήμερα. Ύστερα, μάλλον την τότε κρίση την παρακολουθήσατε εκ του μακρόθεν και ίσως δεν έχετε σαφή εικόνα τού τι υπέστησαν και πόσες λοιδορίες και δικαστικές διώξεις ανέχθηκαν όσοι είχαν ορθώσει το ανάστημά τους τότε. Πιθανώς δε δεν γνωρίζετε ότι ουσιαστική αφετηρία της κρίσης και τότε ήταν η ίδια με τώρα. Δηλαδή τα Προσκυνήματα. Άσχετα αν τότε η όλη υπόθεση εξετράπη εξ άλλων λόγων και κυρίως εξ αιτίας της αήθους και προκλητικής συμπεριφοράς πλειάδος κληρικών, οι οποίοι είχαν «εισαχθεί» στο νησί μας δίκην στρατού κατοχής με σκοπό την άλωση αυτής ακριβώς της περιουσίας των προσκυνημάτων και όχι μόνον. Μάλιστα και τότε είχαμε διχασμό, καθώς, όσο και λίγοι να είναι όσοι βρίσκονται στην αντίπερα όχθη δεν παύουν να δημιουργούν την άλλη πλευρά!
Όταν είχατε αναλάβει τον πολύπαθο Κυθηραϊκό θρόνο είχατε εκκινήσει πολύ ορθώς και δικαίως έναν, εν πολλοίς άγνωστο, αγώνα στην Ιερά Σύνοδο, τουλάχιστον για την τιμωρία και την απομάκρυνση από τα εκκλησιαστικά δρώμενα του γνωστού τότε πρωταγωνιστή της Κυθηραϊκής αναστάτωσης. Θα θυμάστε ότι τότε η θαρραλέα σας και με εκκλησιαστικούς όρους στάση συνάντησε έναν αρραγή τοίχο από τους Αγίους Αδελφούς σας, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προστάτευαν τη «συμφορά». Τότε όλες οι συνειδήσεις των αγίων πατέρων αδελφών σας δεν άκουγαν ως φαίνεται ισχυρές φωνές και με πολλούς τρόπους και τεχνάσματα διέκοψαν τον αγώνα σας. Ασφαλώς όλοι τώρα, που ο γνωστός πρωταγωνιστής προσέβαλε και πάλι τα ράσα και μπαινοβγαίνει στο γνωστό «ευαγές ίδρυμα» θα θυμούνται τις ημέρες εκείνες. Και σίγουρα θα μπορούμε όλοι να ξαναγράψουμε τη γνωστή παροιμία που κολλάει γάντι στην περίπτωση ότι, «αν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την πόρνη». Και οι πάντες στα Κύθηρα γνωρίζουν ότι τότε συνέφερε. Πόση απόσταση μπορεί να χωρίσει το παρελθόν από το μέλλον εάν παρ’ ελπίδα εκτραπεί η όλη πορεία; Σίγουρα σήμερα καμία. Αύριο όμως; Ποίος μας εγγυάται ότι οι δικές σας διαβεβαιώσεις θα ισχύουν πάντα με άλλους στο θρόνο;
Λέτε ότι τα όσα μπορεί (υποθετικά πάντα) να συμβούν αν καταργηθεί ο Δήμος θα πρέπει να λυθούν δικαστικά από τώρα και σε αυτό αποσκοπεί η προσφυγή σας στη Δικαιοσύνη. Για το δικαίωμά σας στην προσφυγή αυτή ασφαλώς και δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος, αφού αποτελεί δικαίωμα κάθε πολίτη. Όμως η δικαιολογία της προσφυγής αυτής μόνο ισχυρή δεν είναι. Εάν καταργηθεί η Εγχώριος νέος διαχειριστής θα είναι ο Δήμος, που ήταν και είναι ιδιοκτήτης της περιουσίας αυτής. Εάν καταργηθεί και ο Δήμος θα είναι ακριβώς όμοιο αν καταργηθεί και η Μητρόπολη. Το πρώτο δεν το έχουμε ζήσει στα 150 χρόνια από την Ένωση και ελπίζουμε να μην το δούμε ποτέ, καθώς ίσως συνοδεύεται και από άλλα δεινά. Το δεύτερο όμως το είδαμε πλειστάκις. Να χηρεύει η Μητρόπολη και να έρχεται τοποτηρητής από αλλού. Για ποίο λόγο να εμπιστευθούμε αυτή τη λύση περισσότερο από τα γνωστά και δοκιμασμένα; Και τι διαφορά θα έχει το προτεινόμενο σχήμα ΝΠΔΔ από το υπάρχον; Ότι το ένα εκλέγεται από το εκλεκτορικό σώμα των Κυθηρίων και το άλλο θα το ορίζει ουσιαστικά ο εκάστοτε Μητροπολίτης. Ασφαλώς και θα γνωρίζετε πόσο πιθανότερο είναι να μείνουν τα Κύθηρα με λίγους ή και κανέναν εντόπιους ιερείς από το να μείνει το νησί χωρίς Κυθηρίους κατοίκους. Κι όσον αφορά το υπό πολλούς λεχθέν, ανεπισήμως δε και από σας, μπορεί ο Δήμαρχος κάποτε να μην είναι Κυθήριος. Αλήθεια, τι γίνεται τώρα που ο Μητροπολίτης δεν είναι Κυθήριος εδώ και 100 τόσα χρόνια; Δεν είναι το ίδιο; Αλήθεια, γιατί να καταφύγουμε σε αυτούς τους υποθετικούς συλλογισμούς με τα σχεδόν απίθανα σενάρια του μακρινού μέλλοντος και να μην βλέπουμε τα παρόντα; Αν αναζητήσετε την καταγωγή όσων υπηρέτησαν εις τα Κύθηρα ως ιερείς την τελευταία εικοσαετία θα διαπιστώσετε πού είναι η πλειοψηφία. Μάλιστα μπορείτε να ερευνήσετε πόσοι από αυτούς έχουν απομείνει στο νησί. Κοιτάξτε δε και τη σύνθεση του Μητροπολιτικού σας Συμβουλίου, το οποίο, τη εισηγήσει σας έλαβε και τη σχετική απόφαση. Πόσοι από όσους το απαρτίζουν είναι Κυθήριοι; Μερικοί μάλιστα γνωρίζουν τα Κύθηρα μόνο από την αντιμισθία τους! Ειλικρινά δεν πιστεύουμε ότι οι Κυθήριοι είναι καλλίτεροι από τους άλλους, όμως το επιχείρημά σας για τη μελλοντική τύχη του Δήμου και της Εγχωρίου πιθανώς στελεχωμένους με … «αλλοθρήσκους και αλλοδόξους» μάς επιτρέπει το συλλογισμό.
Δεν θα αποφύγουμε Σεβασμιώτατε το συλλογισμό που απορρέει από την αποστροφή σας ότι η προσφυγή στη Δικαιοσύνη θα επιλύσει το πρόβλημα που προκύπτει, το οποίο όμως πρόβλημα δεν είναι πραγματικό, αλλά μόνο στο δικό σας συλλογισμό. Αν γίνει κάτι σε 100 χρόνια π.χ. από σήμερα θα είμαστε όλοι τέφρα και σποδός και ας λύσουν το όποιο πρόβλημα οι τότε γενιές με τις τότε συνθήκες. Τι μας κόπτει εμάς σήμερα, δηλαδή εσάς για να οδηγήσετε σε αμφισβήτηση ένα θεσμό πολλών αιώνων; Και ύστερα, οι πάντες γνωρίζουν ότι καμία προσφυγή στη Δικαιοσύνη δεν γίνεται ποτέ με «αγάπη» όπως λέτε. Όλες ανεξαιρέτως κρύβουν αντιπαράθεση πλην των συναινετικών διαζυγίων και όχι πάντα και αυτά. Επιτρέψτε μας να θεωρήσουμε τη λεκτική υπερβολή της αγάπης διά της προσφυγής στη Δικαιοσύνη ως Βυζαντινισμό, συνήθη άλλωστε στους κληρικούς, αλλά κάτι που δεν αναμέναμε τώρα και στο θέμα αυτό. Μία πραγματική αγάπη για τα Κύθηρα δεν δικαιολογεί δικαστήρια και εντάσεις και πάντως δεν οδηγεί ποτέ στο εφεύρημα για «Θείο Θέλημα». Ας αφήσουμε όλοι το Θεό, τους Αγίους και όσα εκπροσωπούν, μακριά από την αντιπαράθεση που εμείς οι θνητοί στήνουμε για να υπηρετήσουμε όσα καλώς ή κακώς πιστεύουμε και ας μην επικαλούμεθα τη βοήθειά Τους στις δικές μας ασημαντότητες για τις πράξεις ή τις παραλήψεις μας.
Τέλος, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι εσείς ζείτε ένα διαφορετικό όραμα. Αυτό του παραδείσου. Την ίδια ώρα που όλοι εμείς ζούμε απλά το δράμα της καθημερινότητας. Από όλους όμως δεν πρέπει να διαφεύγει ότι: Τ’ ΌΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ Σ’ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ!
Μετά βαθυτάτου σεβασμού
Εμμ. Π. Καλλίγερος
Kythira Online
