Στον κόσμο των τρελών

Σε δύο μήνες ο ισχυρότερος άνθρωπος του κόσμου θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Και λογικά ο Ελον Μασκ θα παραμένει ο πλουσιότερος. Στον απέναντι πόλο βρίσκεται ο Πούτιν, που διαθέτει και αυτός κουμπί πυρηνικών, και μάλιστα τις τελευταίες ώρες μάς λέει ότι το χαϊδεύει.

Οι μουλάδες του Ιράν δηλώνουν έτοιμοι και αυτοί, έχοντας απέναντί τους έναν τύπο σαν τον Νετανιάχου. Και από τα βάθη της Ανατολής, ο Κιμ της Βόρειας Κορέας μάς δείχνει με κάθε ευκαιρία πόσο μεγάλους πυραύλους διαθέτει.

Το ξέρουμε ότι η Ιστορία είναι γέννημα συγκρούσεων ανάμεσα σε συμφέροντα που, ως ζωντανοί οργανισμοί, προσπαθούν να αποκτήσουν περισσότερο ζωτικό χώρο σε έναν πλανήτη που κάθε μέρα μικραίνει περισσότερο. Ομως η σημερινή συγκυρία θυμίζει αμερικανικό κόμικ με σούπερ ήρωες, όπου διάφοροι παλαβοί επιχειρούν να πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους.

Φανταστείτε μια σύσκεψη στον Λευκό Οίκο στην οποία προεδρεύει ο Τραμπ, ο Μασκ είναι από δίπλα και παίρνει τον λόγο ο τύπος με τα περίεργα τατουάζ που θα γίνει υπουργός Αμυνας. Τώρα βάλτε από δίπλα το ηχητικό που ακούσαμε στο ντοκιμαντέρ του Αλέξη Παπαχελά, από το πολεμικό συμβούλιο στο Πεντάγωνο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μια χούφτα ηλίθιοι προσπαθούν να χειριστούν την κρίση και βρίσκονται από την πλευρά του αδύναμου, στρατιωτικά. Αν δεν έμπαιναν στη μέση οι Αμερικανοί, τώρα μπορεί ο χάρτης της χώρας μας να μην ήταν όπως τον γνωρίζουμε. Θέλετε και άλλο, πολύ πιο πρόσφατο παράδειγμα; Το Brexit ως αποτέλεσμα ενός σχεδίου που κατέστρωσαν και υλοποίησαν καρτουνίστικες φιγούρες που, αν τους έβλεπες σε άλλη θέση, απλώς θα γελούσες μαζί τους…

Τι προσπαθώ να σας πω; Οτι ζούμε σε έναν κόσμο, οι τύχες του οποίου βρίσκονται, σε μεγάλο βαθμό, στα χέρια ασταθών ή αδίστακτων προσωπικοτήτων, οι κινήσεις των οποίων δεν είναι πάντα προβλέψιμες. Ο Πούτιν, ας πούμε, έχει δηλώσει ότι αν δεν υπάρχει η Ρωσία, δεν έχει νόημα και η ύπαρξη του κόσμου. Και ο Πούτιν, το ξέρουμε, ταυτίζει τη Ρωσία με τον εαυτό του. Σε δύο μήνες στον Λευκό Οίκο θα είναι κάποιος που νομίζει ότι οι ενέσεις με χλωρίνη αντιμετωπίζουν ιούς, έχοντας δίπλα του ένα τσίρκο τεράτων. Και η Ευρώπη, ακόμα και με τύπους σαν τον Ορμπαν ή τη Μελόνι, μοιάζει με μια νησίδα λογικής σε έναν παράλογο κόσμο.

Σε όλους μας φαντάζει απίθανο, εξωφρενικό, αδιανόητο να ζήσουμε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ομως με όλους αυτούς τους τύπους, θα στοιχηματίζατε τα ωραία σας λεφτά στην παγκόσμια ειρήνη;