Αμάν αμάν και τιριρί κι αχλαδοκοντυλέα,
χαράς τους που τον φτιάξανε τούτο το νόμο! Πλέα
δεν θα ‘χω ανάγκη γυναικός κι όποια θα μου τα πρήξει
την παρατώ στο παρευθύς. Τώρα που ‘χω μπουρίξει
κι εγώ απ’ το μικρόβιο και που μπορώ νομίμως
να συμβιώνω νόμιμα μ’ αρσενικό, εντίμως
δηλώνω και πληροφορώ: Λέω να το γυρίσω.
Να ψάξω ήντα γίνεται στ’ άλλους κειδιά ‘πό πίσω
κι αφού το λεν πια κι οι γραφές κι οι νόμοι το προτρέπουν,
λέω να βρω κι άλλους δυο τρεις που προς τα πίσω ρέπουν
και να το υπογράψουμε κι εμείς το σύμφωνό μας
που θα μας φέρει τη χαρά κι εμάς στον πισινό μας.
Τον πρώτο που εκάλεσα είναι τον Καγαρέλα
που αμέσως αναφώνησε : «Καρτσούρη, είσαι τρέλα!»
κι , απ’ ό,τι μ’ ομολόγησε, έκατσε και συντάσσει
τα άρθρα του συμφώνου μας. Του ‘πα να μην ξεχάσει
να γράψει πως ελόγου του, θα πλιένει, θα σκουπίζει,
θα μαγερεύει νόστιμα, συχνά θα σφουγγαρίζει,
θα σιδερώνει, θα κεντά, θ’ αδειάζει το καθίκι
και όλα τ’ άλλα πάνω μου. Σ’ εμένα να τ’ αφήκει.
Βεβαίως άμα τα ‘μαθε αυτά ο Κονταράτος,
σου λέει που μ’ αφήνουνε. Κατέφθασε τρεχάτος.
«Μπαίνω κι εγώ στο σύμφωνο, τρόικα να γεννούμε
και εις τριπλούν οι Τρίβολοι να καλοπαντρευτούμε»
είπε κι αμέσως έφτιαξε μακριά λίστα συμφώνου,
όπου οι φίλοι θα μπορούν, εντός ευλόγου χρόνου
να στείλουνε τα δώρα τους για τη συμβίωσή μας
και να συμβάλλουνε κι αυτοί στην καλοπέρασή μας.
Έφτιαξε και τα στέφανα από κλαδί αχλάδας
κι είπε να τα φορέσουμε στην τρούλα τση λελάδας.
Μάλιστα υποσχέθηκε εφεύρεση να κάνει,
που μόνο του θα πλένεται, ας πούμε το τηγάνι,
τα ρούχα από μόνα τους σίδερο θα γυρεύουν,
κι οι κατσαρόλες μόνες τους φαΐ θα μαγερεύουν,
ώστε να μας ελαφρυνθεί απ’ τις δουλειές κι ο άλλος,
ο Τρίβολος που απ’ όλους μας είναι ο πιο μεγάλος
και να του μένει και καιρός καμιά ρίμα να γράφει,
καθώς, κι αν ξεκουτιάστηκε, έχει μυαλό ξουράφι.
Ελπίζουμ’ έτσι εμείς οι τρεις πρότυπο να γεννούμε
και σύμφωνα συμβίωσης πολλά κι άλλα να δούμε.
Ας πούμε τον κυρ Δήμαρχο με τον αφέντη Μάκρα
μα κι άλλους που ήντουσαν ‘πο δω , πο κει και εις τα άκρα.
Πι χι να δεις Βεζόγιαννη ξανά με τον Κουκούλη
σεμνά να συμβιώνουνε οι του λαού μας δούλοι
ή τον παπά το Μεταξά να δεις να παίζει μπάλα
με Μέσι, και το Λάζαρο με Μπαμπινιώ τραμπάλα,
ή το Ζορμπά να ενωθεί με το Νικοκουτσούνη
ή και το Λιάπη ίσως δεις ένα με το Βαρούνη.
Μπορεί να δεις τον Ποταμό στη Χώρα να εισβάλει
και πια να μη μαλώνουνε για ένα καρναβάλι.
Μπορεί να δεις και το Βρεττό με τον Καρύδη ένα,
τα πάνω με τα κάτω μας να δεις αγκαλιασμένα,
τους όξω με τους μέσα δα να δεις να συμβιώνουν!
Σε πρότυπο Τριβολικό να τριπλοζευγαρώνουν.
Δώρο του Νόμου είναι αυτό! Συμβίωσης πεσκέσι!
Και ο Θεός, ανέ μπορεί, ας μας ε -συγχωρέσει.
Πάμε λοιπόν! Να ζήσουμε! Να μην αβασκαθούμε!
Άντε και να γεννήσουμε, να πολλαπλασιασθούμε
και με τη Μύκονο , καλεεεέ, και τούτο το καημένο
να δούμε το Τσιρίγο μας ……αδερφοποιημένο.
Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ. 312 – Απρίλιος 2016