Είναι πλέον “άξιες” μόνο για χλευασμό οι διάφορες κρατικές απόπειρες για να λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας. Ένα τεράστιο πρόβλημα που φυσικά δεν είναι μόνο ελληνικό. Είναι σίγουρα ολόκληρης της Ευρώπης και μάλλον όλου του Δυτικού Κόσμου.
Λέγοντας κρατικές απόπειρες επίλυσης του δημογραφικού το άρθρο αναφέρεται στις κομματικές επιλογές των κρατιστών όλου του πολιτικού φάσματος. Και το κρατικίστιο πολιτικό φάσμα στην Ελλάδα αποτελεί το σύνολο του πολιτικού φάσματος. Φιλελεύθερη “φωνή” εδώ και χρόνια δεν ακούγεται στο σοβιετικό Ελλαδιστάν.
Advertisement
Κατ’ αρχήν να σημειώσουμε ότι το περίφημο “κοινωνικό” κράτος πατερούλης δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Δεν πρόκειται φυσικά να λύσει επίσης κανένα πρόβλημα. Το κάθε μεγάλο κράτος έχει άλλα ενδιαφέροντα και επιδιώξεις. Η κύρια και μεγάλη του δουλειά και ενδιαφέρον είναι να “αναπαράγει” τον εαυτό του (το μεγάλο κράτος) χορηγώντας στους κρατικούς υπαλλήλους και κυρίως στο πολυπληθές πολιτικό προσωπικό κάθε είδους προνόμοια και αμοιβές. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε περί τους 64 υπουργούς…
Δεν χρειάζεται και πολλά για να το καταλάβει κανένας. Μια ματιά στα βιογραφικά του πολιτικού προσωπικού θα πείσει τον καθένα ότι οι διάφοροι ταγοί του έθνους είτε δεν εργάστηκαν καθόλου στην ελεύθερη αγορά είτε “εργάστηκαν” σε προστατευμένες και κρατικοεξαρτώμενες θέσεις… Είναι αυτοί που θα “αναπτύξουν” την οικονομία της Ελλάδας.
Και τι λένε οι κυβερνητικοί κρατιστές για την επίλυση του δημογραφικού; Θα δώσουν λέει επιδόματα και θα εκπονήσουν προγράμματα στέγης για νέα ζευγάρια. Θα “αυξήσουν” με κρατικές αποφάσεις και τους μισθούς. Υποθέτουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο τα νέα ζευγάρια θα έχουν τα μέσα για να επιχειρήσουν να κάνουν παιδιά και μεγάλες οικογένειες.
Οι αντιλήψεις αυτές είναι για τα μπάζα. Βέβαια, η ελληνική κοινωνία τις αποδέχεται καθώς είναι εθισμένη στον κρατισμό και φυσικά εδώ και χρόνια δεν “έρχεται” σε επαφή με άλλες ιδέες πέραν των κρατικίστικων θεωριών περί ενός “καλού” κράτους-πατερούλη που φροντίζει για όλα.
Ας φανταστεί ο καθένας ένα νέο ζευγάρι εθισμένο στις κρατικές παροχές και με εισοδήματα 800 + 800 ευρώ να προσπαθεί να “κάνει” οικογένεια. Αν δεν έχει οικογενειακή (από μητέρα ή πατέρα) οικονομική βοήθεια θα ζήσει μια ζωή ανέχειας. Αλλά και 1.000 + 1.000 ευρώ να είναι το εισόδημά του η ζωή του θα είναι περιορισμένη.
Ας σημειωθεί πως οι νέοι άνθρωποι θεωρούν ότι οι διακοπές του καλοκαιριού είναι δεδομένες και “δικαίωμα” του καθενός. Το ίδιο και η διασκέδαση, το αυτοκίνητο κ.λπ. Και όλα αυτά θα επιτευχθούν με επιδόματα και “κρατική” στέγαση… Είναι για γέλια ακόμη και για ανθρώπους που έχουν ελάχιστη σχέση με τα οικονομικά.
Εννοείται ότι οι αντιπολιτευόμενοι κρατιστές όλων των κομμάτων υπερθεματίζουν ως προς τις κρατικές παροχές που πρέπει να υπάρξουν. Μεγαλύτερα επιδόματα, περισσότερη κρατική στέγη, μεγαλύτερος “κρατικά” οριζόμενος μισθός…
Να πληροφορήσουμε λοιπόν τους κρατιστές ότι για να αποφασίσουν τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά απαιτούνται εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Και ότι αυτά είναι πολύ μακριά από τον δυνάστη σοβιετίζοντα ελληνικό κρατισμό.
Το πρώτο που απαιτείται είναι η ανάδειξη της μητρότητας και της πατρότητας ως αξιών. Να αισθάνεται κάποιος περήφανος λέγοντας έχω 2, 3 ή 4 ή 5 παιδιά. Σήμερα δηλώνοντας κάποιος μητέρα ή πατέρας δεν αισθάνεται κάποια τιμή. Πιθανόν και να εισπράτει το μήνυμα:
– Καλά που πήγες και έμπλεξες;…
Ένα δεύτερο σημαντικό είναι να υπάρχουν οικογενειακά πρότυπα που αναδεικνύουν τη λειτουργικότητα μιας οικογένειας. Σήμερα στη θολοκουλτούρα των κάθε είδους woke δεν στέκεται όχι η ελάχιστη ιεραρχία σε μια οικογένεια αλλά ούτε καν η στοιχειώδης κατανομή ρόλων. Τα παιδιά έχουν (υποτίθεται) κάθε δικαίωμα και οι γονείς είναι βέβαιο ότι θα καταδικαστούν σκληρά από τα κάθε είδους woke δικαστήρια.
Σήμερα το να είσαι γονιός και μάλιστα να υιοθετείς μια αντίληψη tough love (όπως λέμε στα νεοελληνικά) απαιτεί μεγάλη γεναιότητα. Η τακτική της σκληρής απαιτητικής αγάπης που μεγάλωσε παιδιά με χαρακτήρα και προσωπικότητα είναι ανύπαρκτη και σε πλήρη αποδρομή.
Και για να δώθει ένα παράδειγμα της tough love ας αναφέρουμε ότι οι Γερμανοί μεσοαστοί συνήθιζαν να στέλνουν τα παιδιά τους να εργαστούν στους ανταγωνιστές τους… Καταλαβαίνει κανείς εύκολα τι μάθημα ζωής ήταν αυτό για τα παιδιά… και τι προσωπικότητες οικοδομούσε…
Αλλά και πρόσφατα ένα ζευγάρι Ελλήνων επιχειρηματιών στην οινοποίηση δήλωσε:
– Τα κλήματα μας και τα παιδιά μας βέβαια δεν τα “ποτήσαμε” ποτέ. Έτσι ανέπτυξαν βαθειά ριζώματα για να αντέχουν και να παράγουν.
Οι αντιλήψεις αυτές σήμερα βρίσκονται σχεδόν εν διωγμώ. Η σκληρή εργασία, η δημιουργικότητα, ο αγώνας για τη ζωή μοιάζουν παρωχημένα. Τα δικαιώματα, τα επιδόματα, η κρατική προστασία μοιάζουν καλύτερα. Έτσι αναπτύσσονται και ανάλογοι “χαρακτήρες” στους πολίτες. Όλοι αναζητούν τις επόμενες παροχές, επιδόματα κ.ά. Πολύ λίγοι βγαίνουν στον στίβο της ελεύθερης αγοράς και δημιουργίας.
Κατ’ επέκταση είναι και λίγοι αυτοί που έχουν τα “κότσια” να αποφασίσουν να κάνουν οικογένεια ρισκάροντας να αναλάβουν δεσμεύσεις και ευθύνες (που αφορούν τα παιδιά τους) για πολλά χρόνια.
Όμως το σημαντικότερο για να αποφασίσει ένα ζευγάρι να κάνει οικογένεια (δηλαδή παιδιά) είναι τα χρήματα. Ένα ζευγάρι με ικανό εισόδημα είναι πολύ πιθανόν να αποφασίσει να κάνει παιδιά. Όταν το οικογενειακό εισόδημα είναι 3, 5, 7 χιλιάδες ευρώ όλα μοιάζουν ευκολότερα.
Και εδώ είναι η ουσία του ανεκδότου. Διότι όλοι οι κρατιστές (όλο το πολιτικό φάσμα δηλαδή) θεωρούν ότι οι μεγάλοι μισθοί θα προκύψουν διά των κρατικών αποφάσεων… Να τους πληροφορήσουμε ότι όποιες κρατικές αποφάσεις και να υπάρχουν για τους μισθούς αυτοί δεν πρόκετια να αυξηθούν αν δεν υπάρχουν δουλειές. Αν δεν υπάρχουν παραγωγικές επιχειρήσεις που θα παράγουν κέρδη διά της πώλησης των προϊόντων που παράγουν.
Είναι αυτές οι επιχειρήσεις που θα χρειάζονται ειδικούς και εργαζόμενους κάθε είδους. Εργαζόμενους δηλαδή τους οποίους θα πληρώνουν καλά για να πραγματοποιούν τις πωλήσεις και τα κέρδη τους. Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, παραγωγή και δημιουργία πλούτου τα νέα ζευγάρια θα ζουν στη φτώχεια και τη μιζέρια. Τα παιδιά θα έρχονται με το σταγονόμετρο.
Κατά συνέπεια η λύση του δημογραφικού συναρτάται με μεγάλη αλλαγή που είναι απαραίτητο να γίνει στη χώρα. Μια τεράστια φιλελεύθερη μεταρύθμιση-επανάσταση που μπορεί να συμπηκνωθεί στο εξής σύνθημα:
Μικρό Κράτος-Χαμηλή Φορολογία-Φιλικότητα στην Επιχειρηματικότητα
Κατά τα άλλα οι κρατιστές (όλου του πολιτικού φάσματος) θα εκπονούν σχέδια που θα σώσουν το έθνος. Το κάνουν -σώζουν το έθνος- εδώ και μισό αιώνα και ο κάθε καλόπιστος μπορεί να δει τις επιτυχίες τους… για να μην ξεχνάμε και το ανέκδοτο με το οποίο ξεκινήσαμε…
** O Γιάννης Νικολής είναι Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Το 2019 ίδρυσε και έκτοτε διευθύνει το “ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ & ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ” έχοντας εγκαταλείψει την κρατική υγεία.
Kythira Online