Υπερενταντικοί ελαιώνες | Ένα 3,3% που παράγει το 36% του έξτρα παρθένου ελαιολάδου στον κόσμο

Οι υπερεντατικοί ελαιώνες, που αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% της επιφάνειας του ελαιώνα του πλανήτη, παράγουν το 36% του συνολικού έξτρα παρθένου ελαιολάδου που παράγεται στον κόσμο. Αυτό αποκαλύφθηκε από μια μελέτη που παρουσιάζει το Olivonews και διεξήχθη από τον Ισπανό στρατηγικό σύμβουλο Juan Vilar για λογαριασμό της Agromillora, παγκόσμιου ηγέτη στην πώληση ποικιλιών κατάλληλων για υπερεντατικές, και παρουσιάστηκε στην έκθεση Fruit Attraction στη Μαδρίτη.

Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να εξηγήσει τον αντίκτυπο του ελαιώνα υπέρπυκνης φύτευσης  στην παγκόσμια ελαιοκαλλιέργεια όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, τη βιωσιμότητα και τη βιοποικιλότητα, σε συνδυασμό με μια βέλτιστη χρήση της γης και του νερού.

Επί του παρόντος, τα ελαιόδεντρα καλλιεργούνται σε πέντε ηπείρους, με έκταση 11,6 εκατομμυρίων εκταρίων σε 66 χώρες. Από αυτά το 3,3% είναι υπερεντατικοί ελαιώνες, δηλαδή 400 χιλιάδες εκτάρια παγκοσμίως.

Αυτό το μοντέλο καλλιέργειας, σύμφωνα με τη μελέτη, πέτυχε κύκλο εργασιών ανά εκστρατεία περίπου 2 δισεκατομμυρίων ευρώ (15% του παγκόσμιου συνόλου, με σχεδόν 3,3 εκατομμύρια τόνους ελιές) και συνολική επένδυση 7 δισεκατομμυρίων, απασχολώντας περισσότερα από 44 χιλιάδες άτομα που αμείβονται με πάνω από 90 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Σύμφωνα με τη μελέτη, ο υπερεντατικός ελαιώνας είναι συνώνυμος με τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας που εγγυάται: τη μελλοντική προμήθεια τροφίμων σύμφωνα με την εξέλιξη του πληθυσμού του πλανήτη, τη βελτίωση της οικονομίας, τη διατήρηση του πληθυσμού στην επικράτειά του, επίλυση του προβλήματος της έλλειψης εργατικού δυναμικού στις αγροτικές περιοχές, ενίσχυση της επαγγελματικής απασχόλησης, αποφυγή σπατάλης και απωλειών τροφίμων και, εάν η δραστηριότητα διεξάγεται με ορθολογικό τρόπο, βελτίωση της βιοποικιλότητας και επίδειξη σεβασμού για το περιβάλλον.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, τονίζει η μελέτη, ότι ο ελαιώνας υπέρπυκνης φύτευσης είναι καταλύτης για τη βιοποικιλότητα, καθώς επιτρέπει, μέσω της φυτικής κάλυψης και της βελτιστοποίησης των πόρων, ιδίως του νερού, να σταματήσει η διάβρωση και η απώλεια εδάφους.

Με τα 35 χιλιάδες εκτάρια που φυτεύονται ετησίως (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για τις 3 εποχές που εξετάστηκαν), έρχεται κάπως σε αντίθεση με τη μαζική αποψίλωση των δασών που λαμβάνει χώρα στον κόσμο τα τελευταία 30 χρόνια.