Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας: Όπου ο Μάνος Λοΐζος κέρδισε τον Μάρκο Βαμβακάρη

Κυκλοφορεί σύντομα το συλλογικό βιβλίο, αφιερωμένο στον σκηνοθέτη και συγγραφέα Λάκη Παπαστάθη. Τίτλος του: «Λάκης Παπαστάθης. Πολυφωνική βιογραφία», σε έκδοση του Μουσείου Μπενάκη.

Η ευτυχής ολοκλήρωση της ηχογράφησης του θρυλικού ζεϊμπέκικου

Advertisement

Από προδημοσίευση για το βιβλίο, αποσπώ την αποκαλυπτική διήγηση του Λάκη Παπαστάθη, βοηθού, τότε, του Αλέξη Δαμιανού, σκηνοθέτη της ταινίας, «Ευδοκία», όπου ακούγεται και χορεύεται, από τον πρωταγωνιστή της ταινίας, το περίφημο ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας.

Λ. Παπαστάθης: «Είχα την τύχη να είμαι βοηθός του Αλέξn Δαμιανού στην Ευδοκία. […] Οταν έπειτα από ώρες ολοκληρώθηκε η ηχοληψία και ακούστηκε ολοκληρωμένο το ζεϊμπέκικο, ο Αλέξης (Δαμιανός) σηκώθηκε και φίλησε τον Μάνο (Λοΐζο). Κι εκείνος τον κοιτούσε με τα μεγάλα μάτια του κι ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Εκείνη την ημέρα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την επιτυχία της μελωδίας, μολονότι πολλοί ένιωσαν αυτόν τον ιερό ερωτικό στροβιλισμό της. […]».

Λοΐζος – Βαμβακάρης 1-0

«[…] Η σκηνή για την οποία προοριζόταν το ζεϊμπέκικο είχε γυριστεί αρχικά πάνω στο τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη «Ήθελα να σ’ αντάμωνα να σού‘λεγα καμπόσα». Όμως, κατά τη διάρκεια του γυρίσματος –σε μια ταβέρνα που ήταν και χασάπικο στη Νέα Ερυθραία– συνειδητοποιούσες πως ο τρόπος που διδάχτηκε από τον Αλέξη ο χορός εξέφραζε κάτι που δεν το άντεχε το τραγούδι του Μάρκου […]».

« […] Έπρεπε λοιπόν να γραφτεί καινούργια μουσική για τη σκηνή, ώστε να εκφράζει την ακραία τόλμη και τη διεκδίκηση της επιθυμίας από τους δύο ήρωες της ταινίας, το αρχαιοελληνικό στήσιμο και τα βυζαντινά πρόσωπα σε ένταση, κι ακόμα τον κίνδυνο, το αίμα και τον έρωτα που τολμάει […]».