Οι εκλογές και οι αυταπάτες που (δεν πρέπει να) έχουμε

Ενόψει προεκλογικής περιόδου και των όσων γελοίων, απίθανων, παραδόξων και ακραίων πρόκειται να ακούσουμε, δεν θα έβλαπτε να αναρωτηθεί και να αναλογιστεί κανείς ποιο είναι το σοβαρότερο ζήτημα στην Ελλάδα κατά το διάστημα που διανύουμε και για εκείνο που θα ακολουθήσει – και που πιθανόν θα μας φέρει και μετά από τις εκλογές.

Ανάμεσα σε καλάθια νοικοκυριού, Αϊ-Βασίλη, Πάσχα, πιθανώς και διακοπές, που καλά είναι για την πολιτική καθημερινότητα, αλλά δεν εξαρτάται το μέλλον της χώρας από αυτά, εξακολουθεί κάπου να ακούγεται κάτι για έναν πόλεμο που γίνεται εδώ κοντά και κάτι κραυγές, που ολοένα και δυναμώνουν από την απέναντι ακτή του Αιγαίου. Απειλητικές αλλά επίμονες και με συγκεκριμένη θεματολογία.

Οι κραυγές αυτές αντιμετωπίζονται στην Αθήνα (και ορθώς) με μια κάποια ψυχραιμία, όμως και με μια διστακτικότητα και μια επιφυλακτικότητα ως προς το τι θα ακολουθήσει.

Η μεγαλύτερη ανησυχία (επίσης σωστά, μέχρις ενός σημείου), είναι τι θα γίνει αν η Τουρκία και ο Ερντογάν αγριέψουν σοβαρά καταμεσής της διπλής προεκλογικής περιόδου και εδώ κληθεί να διαχειριστεί την κρίση μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με επικεφαλής έναν δικαστικό. Ομολογουμένως, αν κάτι τέτοιο συμβεί, θα πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο και πιθανώς επικίνδυνο. Μπορεί οι φόβοι αυτοί να επαληθευτούν, μπορεί και όχι.

Το σημαντικότερο όμως, είτε το κακό σενάριο επιβεβαιωθεί είτε παραμείνει σε εκκρεμότητα, είναι τι γίνεται μετά. Ποια θα είναι η συνέχεια και, πάντως, τι γίνεται με την Τουρκία και εμάς, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία και περιπέτεια. Πιστεύει κανείς ότι όλα θα καλμάρουν και θα επανέλθουμε σε μια χαλαρή και ηλιόλουστη ελληνοτουρκική συνύπαρξη; Μάλλον ανεδαφικό και υπερβολικά αισιόδοξο.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την Τουρκία έχει συνέχεια και πολλαπλές «ουρές». Λιγότερο ή περισσότερο περίπλοκες, είτε κερδίσει ο Ερντογάν τις προεδρικές εκλογές, είτε τις χάσει – ένα σενάριο αρκετά σύνθετο και δίχως προφανή εξέλιξη.

Εκεί ακριβώς έγκειται και το σοβαρό ζήτημα, το οποίο όλοι οφείλουν να έχουν στο μυαλό τους, με την ελπίδα ότι διαθέτουν και τη σύνεση να μην το περιλάβουν στη δική μας προεκλογική κλωτσοπατινάδα.

Την επόμενη ημέρα των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να έχει δοθεί απάντηση ως προς τη διακυβέρνηση, όμως σχεδόν με βεβαιότητα θα ξημερώσει με ένα μείζον ζήτημα προς διαχείριση και αυτό θα είναι η ελληνοτουρκική ένταση/κρίση/διένεξη/συζήτηση.

Ενόψει αυτών, απαιτείται προφανώς εθνική στρατηγική, αποφασιστικότητα και μια σοβαρότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, η οποία δυστυχώς δεν μπορεί να προεξοφληθεί με βάση τα όσα βλέπουμε και ακούμε.

Μάλλον δεν χωρούν πολλές αυταπάτες ως προς αυτά – και όσο υπάρχουν, μόνο κακό κάνουν.