Θωρηκτό «Σαλαμίς»: Η άγνωστη ιστορία του ισχυρότερου πολεμικού πλοίου της ελληνικής ιστορίας, που δεν παραδόθηκε ποτέ

Σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού, η αρχική παραγγελία για την κατασκευή του θωρηκτού δόθηκε τον Μάιο του 1912, στα ναυπηγεία VULKAN του Αμβούργου, μαζί με τα έξι τορπιλοβόλα τύπου «ΑΙΓΛΗ». Το θωρηκτό θα ήταν εκτοπίσματος 13.000 τόνων και το κόστος του ανερχόταν στις 1.050.000 λίρες. Οι εργασίες άρχισαν αμέσως, αλλά τον Δεκέμβριο του 1912 διατυπώθηκαν απόψεις ότι η Ελλάδα έπρεπε να αποκτήσει ένα πραγματικό θωρηκτό κλάσης Dreadnaught– του τύπου που είχε φέρει επανάσταση στους ναυτικούς εξοπλισμούς της εποχής.

Οι εργασίες ανεστάλησαν ώσπου να ολοκληρωθούν τα νέα χαρακτηριστικά του πλοίου. Ξανάρχισαν το Δεκέμβριο του 1912. Τα χαρακτηριστικά του είχαν τροποποιηθεί: Το πλοίο θα είχε μήκος 173,7 μέτρα, μέγιστο πλάτος 24,7 μέτρα, εκτόπισμα 19.500 τόνων και μέγιστη ταχύτητα 23 κόμβους, ενώ ο κύριος οπλισμός του θα αποτελούνταν από 8 θηριώδη πυροβόλα των 35,6 εκατοστών- καθώς και τορπίλες των 50,5 εκατοστών. Όσον αφορά στη θωράκισή του, ήταν ιδιαίτερα ισχυρή, φτάνοντας κατά σημεία τα 25 και 30 εκατοστά.

Το κόστος πλέον ανήλθε σε 1.626.000 λίρες, και η κατασκευή του συνεχίστηκε, αλλά σταμάτησε τον Δεκέμβριο του 1914 λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ελληνική κυβέρνηση δεν δέχτηκε να παραλάβει το ημιτελές πλοίο, και ακολούθησε μια μακρά διένεξη, με τις οικονομικές διαφορές να τακτοποιούνται πολύ αργότερα, το 1932- όχι με ευνοϊκό τρόπο για την ελληνική Κυβέρνηση, αφού έπρεπε να πληρωθούν άλλες 30.000 λίρες εκτός  από την προκαταβολή των 450.000 λιρών που είχε καταβληθεί- συνολικά 480.000 λίρες, για ένα πολεμικό πλοίο που δεν παραδόθηκε ποτέ.